انسان در اشعار سعدی

سل المصانع رکبا تهيم فی الفلوات

سل المصانع رکبا تهيم فی الفلوات

                                               تو قدر آب چه دانی که در کنار فراتی

شبم به روی تو روزست و ديده ها به تو روشن

                                                 و ان هجرت سواء عشيتی غداتی

اگر چه دير بماندم اميد برنگرفتم

                                               مضی الزمان و قلبی يقول انک آتی

من آدمی به جمالت نه ديدم و نه شنيدم

                                              اگر گلی به حقيقت عجين آب حياتی

شبان تيره اميدم به صبح روی تو باشد

                                              و قد تفتش عين الحيوه فی الظلمات

فکم تمرر عيشی و انت حامل شهد

                                              جواب تلخ بديعست از آن دهان نباتی

نه پنج روزه عمرست عشق روی تو ما را

                                                 وجدت رائحه الود ان شممت رفاتی

وصفت کل مليح کما يحب و يرضی

                                             محامد تو چه گويم که ماورای صفاتی

اخاف منک و ارجوا و استغيث و ادنو

                                             که هم کمند بلايی و هم کليد نجاتی

ز چشم دوست فتادم به کامه دل دشمن

                                                   احبتی هجرونی کما تشاء عداتی

فراقنامه سعدی عجب که در تو نگيرد

                                           و ان شکوت الی الطير نحن فی الوکنات

منبع : بوستان سعدی شیرازی