|
انسان در اشعار سعدی
من چون تو به دلبری نديدم
من چون تو به دلبری نديدم گلبرگ چنين طری نديدم
مانند تو آدمی در آفاق ممکن نبود پری نديدم
وين بوالعجبی و چشم بندی در صنعت سامری نديدم
با روی تو ماه آسمان را امکان برابری نديدم
لعلی چو لب شکرفشانت در کلبه جوهری نديدم
چون در دورسته دهانت نظم سخن دری نديدم
مه را که خرد که من به کرات مه ديدم و مشتری نديدم
وين پرده راز پارسايان چندان که تو می دری نديدم
ديدم همه دلبران آفاق چون تو به دلاوری نديدم
جوری که تو می کنی در اسلام در ملت کافری نديدم
سعدی غم عشق خوبرويان چندان که تو می خوری نديدم
ديدم همه صوفيان آفاق مثل تو قلندری نديدم
منبع : بوستان سعدی شیرازی |
