فرق آدم با انسان

بنام خدا

تفاوت «آدم» با «انسان» در قرآن كريم آن است كه « آدم» در كاربرد قرآن، علم و اسم خاص براى «آدم ابوالبشر» همسر حضرت حوا(ع) است. علت نام گذارى «ابوالبشر» به «آدم» شايد به خاطر آن است كه حضرت آدم(ع)«اسمراللّون»، يعنى «گندمگون» بوده است. در برخى روايات نيز آمده است كه آدم را از آن جهت آدم گويند كه از «اديم الارض»، يعنى روى زمين است.جسد حضرت آدم از خاك روى زمين آفريده شده است . (  المفردات فى غريب القرآن، راغب اصفهانى; التحقيق فى كلمات القرآن الكريم  )، چنان كه امام صادق(ع) مى فرمايد:

« انما سمى آدم آدم لا نه خلق من اديم الارض» ( علل الشرايع، شيخ صدوق، ص 579 )

انسان از ماده «انس»، اسم جنس است وجه نام گذارى انسان به خاطر زيادى اُنس او، و به جهت آن است كه آفرينش او به گونه اى است كه قوام زندگى او با انس با انسان هاى ديگر است; از اين رو انسان مدنى بالطبع مى باشد. (  المفردات فى غريب القرآن، همان، واژه «انس».

خداوند در قرآن كريم اين موجودي را كه روي دو پا زندگي مي كند به سه نام ناميده است: بشر- انسان و آدم- و معلوم است كه بر خلاف ما كه چندان به موارد مناسب براي كاربردكلمات توجّه نمي نماييم خداوند مناسب ترين كلمات را براي مناسب ترين موارد به كار برده است، و لذا بايد بدانيم معناي اين سه كلمه يا اسم چيست تا بهتر به منظور از كار برد آنها آگاه شويم:

1-  بشر در لغت به معني پوست، جلد، هيأت و ظاهر اشياء است و لذا در مواردي به كار برده مي شود كه معنا و محتواي شيء مورد نظر نباشد.

2- انسان مصدر اُنس و اِنس و به معني رام بودن و خو گرفتن و الفت و ملاطفت داشتن و ضد توحّش است و لذا يك مرحله بالاتر از بشر است يعني بشري كه يك مرحله از كمال را پشت سر گذاشته و به همدمي و همزيستي و همكاري خو گرفته است.

3- آدم از ريشه اُدم گرفته شده است كه به معني :

1-چيزهائي است كه به غذا و نان اضافه مي شود تا مطبوع و لذيذ شوند.

2-اسوه و رئيس قوم يا خانواده

3- مشهور و معروف

4- باطن اشياء ـ بنابراين مي توان گفت كه از ميان انسانها افراد برگزيده و شاخص را مي توان آدم ناميد و لذا آدم انساني است كه تقريباً به كمال رسيده باشد. در قرآن هر جا لازم بوده است كه فرد يا افرادي از اين موجود دو پا معرفي گردد مفاهيم لغوي كلمه رعايت شده و آن نامي انتخاب و به كار برده شده است كه معرف مسمّاي مورد نظر باشد.

بشر يعني افراد بدون نوع - انسان يعني افراد متوسّط نوع- و آدم يعني افراد مترقي و متكامل نوع؟)

امّا واژه هاى «آدميت» و انسانيت (با ياى نسبت و تاء) مترادف و به يك معنا هستند، انسانيت، يعنى خوى انسانى، تربيت، ادب، عاطفه، اخلاق نيكو و...، كسى كه داراى خلق و خوى انسانى باشد، از انسانيت و آدميت برخوردار است. (برگرفته از فرهنگ عميد، واژه «انسانيت».)

منبع : http://www.askquran.ir/showthread.php?t=11785