سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

تا دانه‌اي نكاشته‌اي، هيچ مراقبت نمي‌خواهد اما همين كه دانه را در زمين كاشتي، پيوسته بايد مواظبت كني و آب و كود و سمپاشي بجا و به اندازه و مناسب را فراموش نكني.

 انسان هم همين طور است. تا سوي قرآن نيامده و در وادي قرائت و خواندن و به كار بستن آن گامي نزده، از ناحيه شيطان در امان است و شيطان هيچ كاري با او ندارد چون همان است كه شيطان مي‌خواهد اما همين كه پاي در اين وادي مي‌نهد، هجمه‌ها و حمله‌ها و وسوسه‌ها يكي پس از ديگري در مي‌رسد و اينجاست كه در پناه لطف حق بايد گريخت. و توصيه قرآن كريم نيز همين است:
فاذا قرأت القران فاستعذ بالله من الشيطان الرجيم
وقتي كه قرآن مي‌خواني، از شر شيطان دست به دامان خداوند باش.
از اين رو گفته‌اند: يكي از آداب خواندن قرآن كريم، استعاذه است.
«استعاذه» از ريشه «عوذ» و يا «عياذ» بوده و به معناي چسبيدن و پيوستن است و به خداوند استعاذه كردن به معناي دست به دامان او شدن است.
و خداوند نيز پناه خواهد داد زيرا كه پناه دهنده و ايمني‌بخش است.
بنابراين استعاذه، گفتن نيست بلكه حركت و اقدام است درست مثل وقتي كه رگبار تگرگ بي‌وقفه مي‌بارد تو نمي‌گويي پناه مي‌برم به سقف بلكه با شتاب تمام خود را به زير سقف مي‌كشاني و اين همان معني استعاذه و پناه بردن است.
پس اگر قرآن كريم مي‌گويد: هنگام خواندن قرآن استعاذه كن و به خداوند پناه ببر، نه به اين معناست كه اعوذ بالله بگو، اگرچه گفتن اين سخن نيز سنت پيامبر بوده و مستحب است اما در اينجا منظور آن است كه به سوي خداوند حركت كن و خود را دامن‌كشان به دامان او برسان.

منبع : http://www.iran-newspaper.com/