آن ماه دوهفته در نقابست

آن ماه دوهفته در نقابست

                         يا حوری دست در خضابست

وان وسمه بر ابروان دلبند

                              يا قوس قزح بر آفتابست

سيلاب ز سر گذشت يارا

                                ز اندازه به درمبر جفا را

بازآی که از غم تو ما را

                     چشمی و هزار چشمه آبست

تندی و جفا و زشتخويی

                         هر چند که می کنی نکويی

فرمان برمت به هر چه گويی

                   جان بر لب و چشم بر خطابست

ای روی تو از بهشت بابی

                                 دل بر نمک لبت کبابی

گفتم بزنم بر آتش آبی

                        وين آتش دل نه جای آبست

صبر از تو کسی نياورد تاب

                   چشمم ز غمت نمی برد خواب

شک نيست که بر ممر سيلاب

                        چندان که بنا کنی خرابست

ای شهره شهر و فتنه خيل

                           فی منظرک النهار و الليل

هر کو نکند به صورتت ميل

                          در صورت آدمی دوابست

ای داروی دلپذير دردم

                               اقرار به بندگيت کردم

دانی که من از تو برنگردم

                   چندان که خطا کنی صوابست

گر چه تو امير و ما اسيريم

                      گر چه تو بزرگ و ما حقيريم

گر چه تو غنی و ما فقيريم

                          دلداری دوستان ثوابست

ای سرو روان و گلبن نو

                                  مه پيکر آفتاب پرتو

بستان و بده بگوی و بشنو

            شب های چنين نه وقت خوابست

امشب شب خلوتست تا روز

                      ای طالع سعد و بخت فيروز

شمعی به ميان ما برافروز

                    يا شمع مکن که ماهتابست

ساقی قدحی قلندری وار

                         درده به معاشران هشيار

ديوانه به حال خويش بگذار

                کاين مستی ما نه از شرابست

بادست غرور زندگانی

                              برقست لوامع جوانی

درياب دمی که می توانی

                    بشتاب که عمر در شتابست

اين گرسنه گرگ بی ترحم

                    خود سير نمی شود ز مردم

ابنای زمان مثال گندم

                     وين دور فلک چو آسيابست

سعدی تو نه مرد وصل اويی

                         تا لاف زنی و قرب جويی

ای تشنه به خيره چند پويی

            کاين ره که تو می روی سرابست

منبع : بوستان سعدی شیرازی