نویسنده : خانم دکترعرفان نظر آهاری

( هفته چهل و چهارم  )

بر مردم به خاطر نعمتی که خدا از فضل خویش به آنان ارزانی داشته ، حسد می بردند .  نساء/ 54

همیشه هستند آدمهایی که چیزهایی بیشتر از ما داشته باشند و همیشه دلیلی وجود دارد که باعث حسادت ما بشود .

وقتی حسود می شویم ، بدجنس هم می شویم و دلمان می خواهد چیزهای بهتری را که یک نفر دیگر دارد، از او بگیرند و به ما بدهند .

ولی چون چنین چیزی اصلاً شدنی نیست، ما از آن آدم بدمان می آید .

شاید هم متنفر بشویم و دلمان را پر می کنیم از نفرین و دعا های بد .

آن وقت هی لجمان می گیرد؛ هی حرص می خوریم و هی عذاب می کشیم .

شاید این هم از کلک های شیطان است که آدم را به جان خودش می اندازد .

انگار آدم با دست خودش، خودش را آتش می زند .

وقتی حسودی می کنیم کبریت می زنیم به روحمان .

می سوزیم تا همه ی زحمت هایی را که برای شاختن آن کشیده ایم، دود بشود و برود هوا .

واقعاً که ...

مگر ما با خودمان دشمنیم !

مگر همه چیز مال تو نیست ؟

مگر همه ی آدم ها بنده های تو نیستند ؟

مگر تو همه را دوست نداری و با همه بخشنده نیستی ؟

پس چرا ما گاهی به بخشندگی های تو حسودی می کنیم ؟

این خیلی بد است .

اینکه تحمل نداریم هیچ کس، هیچ چیزی بهتر و بیشتر از ما نداشته باشد .

خدایا! نگذار این جوری باشد .

پاک کنت را بردار و هر جای دلم ذره ای حسودی دیدی زود پاکش کن .

چرا بعضی چشم دیدن خوشیختی دیگران را ندارند ؟

چرا در ضرب المثل ها گفته اند :

«  حسود هرگز نیاسود .  »

آیا تو هم بعضی وقتها حسود می شوی ؟

( ادامه دارد )

منبع : کتاب نامه هاي خط خطی