نامه هاي خط خطی

نویسنده : خانم دکتر عرفان نظر آهاری

( هفته سی و هفتم  )

و هر که گناهی کند ، آن گناه را به زیان خود کرده است .  نساء/ 111

اول که این آیه را خواندم معنی اش را نفهمیدم .

به خودم گفتم آخر چطور می شود ، آدم وقتی کسی را می کشد خودش را کشته باشد .

یا وقتی بدگویی کسی را می کند ، بدگویی خودش را کرده باشد ، یا وقتی نفرین می کند ، گریبان خودش را بگیرد ؟

مادر بزرگ می گوید : «  این دنیا مثل کوه است . هر کاری که می کنیم مثل صدا به طرف خودمان برمی  گردد . »

راستی چقدر بد است.

همه ی بدجنسیها ، همهی خرابکاری ها و زیر آب زدنها ، همه ی نفرینها و حرف های بد و  دروغهای کوچک و بزرگ ، می چرخد و می چرخد و آخر نصیب خودمان می شود .

خنده دار است.

ما فکر می کنیم دیگران  را اذیت می کنیم ؛ اما در حقیقت خودمان را اذیت کرده ایم .

حالا می فهمم که چرا وقتی آدم و حوا به حرف خدا گوش ندادند و میوه ی ممنوع را خوردند ، رو به خدا کردند و گفتند :

 « خدایاما را ببخش، ما به خودمان ظلم کردیم .»

درست است خدا!

ما بیشتر از هر کس به خودمان ظلم می کنیم .

دلم برای خودم می سوزد ؛ برای خودم که این همه از دست من عذاب می کشد .

خدایا!به او کمک کن .

مولانا می گوید :

این جهان کوه است و فعل ما ندا       سوی ما آید نداها را صدا

می توانی این بیت را معنی کنی ؟

به غیر از آدم و حوا ، کسان دیگری هم در قرآن هستند که اعتراف می کنند به خودشان ظلم کرده اند .

می دانی آنها چه کسانی هستند ؟

( ادامه دارد )

منبع : کتاب نامه هاي خط خطی