نامه هاي خط خطی

نویسنده : خانم دکتر عرفان نظر آهاری

(هفته بیست و چهارم)

حالا که دنیا بهترین جا برای رشد کردن و بزرگ شدن است ، حالا که زندگی بهترین مسیر برای رسیدن بهتوست  ، دلم می خواهد حواسم را بیشتر جمع کنم و ببینم چه آدم هایی زودتر می رسند و چه آدم هایی راه را اشتباه می روند ؛ گم می شوند و هیچ وقت نمی رسند .

 آدم های خوب -  آنها که تو دوستشان داری -  حتماً نشانه هایی دارند .

 من یکی از نشانه ها را پیدا کرده ام :

 آنها را به خودشان ترجیح می دهند ؛ حسود نیستند و همه چیز را فقط برای خودشان نمی خواهند .

این موضوع را در سوره ی « حشر »  پیدا کردم .

 آیه ای که خواندم درباره ی ویژگیهای انصار بود؛ در همانهایی که به مهاجران پناه دادند .

 راستی یادم رفت بگویم .

 این انصار خیلی دوست داشتنی هستند .

« و کسانی که پیش از آمدن مهاجران در دیار خود بوده اند و ایمان آورده اند ، آنهایی را که به سویشان مهاجرت کرده اند، دوست می دارند و از آنچه مهاجران را داده می شود ، در دل احساس حسد نمی کنند ودیگران را بر خویش ترجیح می دهند و آنان و آنان که از بخل خویش در امان مانده باشند رستگارانند . »

خیلی سخت است  .

داشتن این ههمه خوبی با هم خیلی سخت است .

برای اینکه  آدم مثل آنها بشود، حتماً باید خیلی زحمت بکشد .

و تو هم باید خیلی کمکش کنی .

این طور نیست؟

اگر قول بدهم مواظب روحم باشم برای بزرگ شدنم زحمت بکشم قول می دهی حسابی کمک کنی ؟

ترجیح دادن دیگران بر خود یعنی چی ؟

 چرا خدا می گوید از چیزهایی که دوست دارید به دیگران ببخشید ؟

آیا تو هیچ وقت این کار را کرده ای ؟

می توانی خاطره ات را بنویسی ؟

( ادامه دارد )

منبع : wWw.98iA.Com