ترجيح نهادن نخجيران توكل را بر اجتهاد

 قوم گفتندش كه كسب از ضعف خلق              

                                                       لقمه‏ى تزوير دان بر قدر حلق‏

نيست كسبى از توكل خوبتر              

                                                    چيست از تسليم خود محبوبتر

بس گريزند از بلا سوى بلا                      

                                                       بس جهند از مار سوى اژدها

حيله كرد انسان و حيله‏ش دام بود           

                                               آن كه جان پنداشت خون آشام بود

در ببست و دشمن اندر خانه بود                  

                                                    حيله‏ى فرعون زين افسانه بود

صد هزاران طفل كشت آن كينه كش          

                                                و آن كه او مى‏جست اندر خانه‏اش‏

ديده‏ى ما چون بسى علت در اوست           

                                                   رو فنا كن ديد خود در ديد دوست‏

ديد ما را ديد او نعم العوض                      

                                                            يابى اندر ديد او كل غرض‏

طفل تا گيرا و تا پويا نبود                              

                                                             مركبش جز گردن بابا نبود

چون فضولى گشت و دست و پا نمود             

                                                          در عنا افتاد و در كور و كبود

جانهاى خلق پيش از دست و پا                    

                                                             مى‏پريدند از وفا اندر صفا

چون به امر اهْبِطُوا بندى شدند                    

                                       حبس خشم و حرص و خرسندى شدند

ما عيال حضرتيم و شير خواه                       

                                                                گفت الخلق عيال للإله‏

آن كه او از آسمان باران دهد               

                                                      هم تواند كاو ز رحمت نان دهد

منبع : دفتر اول مثنوی  معنوی