واژه

                                                  معنی

انسان

     انسان . [ اِ ] (ع اِ) مردم ، واحد و جمع و مذکر و مؤنث

    در وی  یکسان است . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) ۞

    . مردم .  (ترجمان القرآن جر...

     انسانیت   

انسانیت . [ اِ نی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِ مص ) مردمی .

 آدمیت . (یادداشت مؤلف ). || تربیت و اخلاق نیک که

 از مشخصات انسان است .

آدم                            

آدم . [ دَ ] (اِخ ) نخستین پدر آدمیان ، جفت حوّا. (توریة).

ابوالبشر. بوالبشر. خلیفةاﷲ. صفی اﷲ. ابوالوری .

ابومحمد. معلم الاسماء. ج ،

آدم

آدمیت:

آدم . [ دَ ] (اِ) در تداول امروزی مرادف مردم . آدمی .

 آدمیان . اِنْس .ناس . ۞ || خادم .ج ، آدمها. || (ص )

 نیک تربیت شده . مؤدب .

آدمیت . [ دَ می ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) انسانیت .

 مردمی . بشریت . آزرم : برنجید و گفت این طایفه ٔ

 خرقه پوشان امثال حیوانند، اهلیت اهليت و آدميت ندارند.

 (گلستان سعدي ).

بحقيقت آدمي باش و گرنه مرغ داني
که همين سخن بگويد بزبان آدميت .

سعدي .

طيران مرغ ديدي تو ز پاي بند شهوت
بدر آي تا ببيني طيران آدميت .

سعدي .

گفتم اين شرط آدميت نيست
مرغ تسبيح خوان و من خاموش .

سعدي .

امثال   :
آدمي را آدميت لازم است ; مردم را صفات مردمي بايد.