سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

من اگر يك ميز برابر خود بگذارم و بر روى آن يك صندلى و بر صندلى نيز يك پشتى آيا مى توانم روى آن ايستاده و كمر را راست كرده و دست خود را به لامپ خاموش رسانده تا آن را روشن كنم هرگز!
چرا كه ميز و صندلى و يا پشتى براى بالا رفتن ساخته نشده اند، بله! آنچه براى اين كار ساخته شده و زير پا قرار مى گيرد نردبام است نه چيز ديگر.
انسان هم اگر بخواهد بالا رفته و به توفيقاتى دست يابد شرط اولش آن است كه هر چيزى را زير پا نگذارد.
كسى كه انصاف، صداقت، آدميت، گذشت و جوانمردى را زير پا مى گذارد درست مثل آن است كه ميز و پشتى زير پا گذاشته باشد، چنين كسى بالا نمى رود، اگر هم بالا برود دستش به جايى بند نمى شود و سر انجام فرو مى افتد. از انصاف و صداقت و انسانيت بايد مدد گرفت و نيرو يافت نه آنكه زير پا نهاد. خداوند نيرو و امداد خود را در اين صفات خوب پيچيده و در اختيار ما قرار داده است.
او هرگز امداد و يارى و كمك خود را در دل دروغ و تهمت و توهين و افترا قرار نمى دهد، مگر شما حاضريد جواهرات و اشياى قيمتى خود را در دل زباله ها و تفاله ها جاسازى كنيد !