سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

بارها ديده اي كه وقتي مي خواهند ميخي را از ديوار بيرون آورند، آن را بالاو پائين كرده و اين سو و آن سو حركت مي دهند و از اين طريق ميخ را سست كرده و بيرون مي كشند.

جالب است بدانيد كه اوليا و دوستان حق را «اوتاد» مي گويند. اوتاد جمع «وتد»و به معناي ميخ است.

شايد اين نامگذاري از آن رو باشد كه به بركت آنان، هستي ميخكوب و پابرجاست، به گونه اي كه اگر به طفيل آن نازنينان نبود، هستي و كائنات در هم فرو ريخته و متلاشي مي شد، درست مثل كوه ها كه ميخ زمين بوده و اگر نباشند لرزه ها بر زمين افتاده و آن را نابود مي سازد.
    زمين از تـب لـرزه آمد سـتوه
    فرو كوفت بر دامنش ميخ كوه
    حال شيطان براي اين كه انسان را از خداوند دور سازد با نرمش و لطافت و بسيار آرام او را دچار لغزش كرده و مي لغزاند؛ همچنان كه شما براي بيرون كشيدن ميخ آن را به اين سو و آن سو مي لغزانيد. و شيطان با آدم همين كار را كرد. او با اين حيله توانست آدم را از باغ ملكوت بيرون كشيده و اخراج كرده و دور سازد.
    فَاَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنهَْا فَاَخْرَجَهُمَا مِمَّا كاَنَا فِيهِ
    پس شيطان موجب لغزش آنها از بهشت شد؛ و آنان را از آنچه در آن بودند بيرون كرد و همچنان كه ميخ پس از كنده شدن به گوشه اي مي افتد، آدم و همسرش حوا نيز به گوشه اي در اين كره خاكي افتادند.
منبع : http://www.iran-newspaper.com/