سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

ديده‌ايد كه گوسفندها را قرباني مي‌كنند و ديده‌ايد كه با گوسفندهاي قرباني چه مي‌كنند! با پشم‌شان فرش ساخته و به زير دست و پا مي‌اندازند و گوشت‌شان را هم با ضربه ساطور و زخم چاقوهاي تيز قطعه‌قطعه كرده و هر قطعه‌اي را يكي با خود مي‌برد تا سفره‌اش را رنگين ساخته و طعم و مزه‌اي ديگر بخشد و در اين ميان گوسفند بيچاره چه طرفي مي‌بندد؟ هيچ!

 ما نيز اگر قرآني نباشيم شيطان و شيطان‌صفتان پوست‌مان را يكجا آن هم به شيوه‌اي لطيف و زيبا درست مثل كندن پوست گوسفندان، برمي‌كنند.

يعني همان‌طور كه گوسفند را مي‌خوابانند و در برابر آن خم شده و با ارادت و تواضع لب را بر پاي آن نهاده و در آن پيوسته مي‌دمند و گوسفند هم غرور‌آميز باد كرده و بزرگ ‌و بزرگ‌تر مي‌شود و آنگاه با چاقويي تيز و برنده بر آن زخمي زده و پوست را يكجا جدا مي‌كنند با ما نيز همين رفتار را خواهند كرد!

يعني با تملق‌ها، چاپلوسي‌ها و كرنش‌هاي زيركانه و رندانه خود و با حرف‌هاي فريبا و فريبنده از قبيل:

تو جواني، شخصيت‌داري، بايد آزاد باشي...، ما را باد كرده و خرج لذايذ و عيش‌ها و خوشي‌هاي بي‌حصر و حساب خود مي‌كنند و از اين ميان ما چه سود مي‌بريم؟

 هيچ.