سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

كسي كه اهل قرآن است، انگار به گرد خود ديواري كشيده باشد.
گاه در بعضي محله‌ها قطعه زمين‌هايي هست كه ساخت و سازي در آن صورت نگرفته و اطراف آن نيز ديوار و حصاري وجود ندارد و از همين رو به خرابه تبديل شده و هر كس خاكروبه‌ها يا زباله‌ها و آشغال‌هاي خود را و يا هر چيز دور ريختني را در آنجا مي‌ريزد اما همين كه گرداگرد آن ديوار كشيده مي‌شود، كسي به آن حريم نزديك نمي‌شود. انسان هم اگر بدون قرآن باشد، به زمين بي‌ديوار مي‌ماند و خرابه خواهد شد و هر كس هر خلاف و تخلفي كه در سر دارد، به سراغ او مي‌آيد و با كمك او كار خود را پيش مي‌برد. ولي كسي كه اهل قرآن است، گويي كه به گرد خود ديواري كشيده باشد و بدين وسيله به امان و امنيت دست مي‌يابد.

اساساً‌ قرآن مجموعه حصارها و ديوارهايي است كه انسان به دور خود مي‌كشد تا از گزند و آزار در امان باشد.

به همين دليل به هر مجموعه آيات «سوره» مي‌گويند. سوره از «سور» و به معناي ديوار است. البته ديواري كه در اطراف يك شهر يا سرزمين كشيده مي‌شود مثل ديوار چين. البته يادت باشد كه ديوار چين اگر چه زيباست و تماشايي ولي آن را تنها براي تحقيق و تماشا بنا نكرده‌اند بلكه براي امنيت آن سرزمين بنا شده است.

قرآن كريم نيز اگر چه زيبا و تماشايي است، ولي تنها براي ديدن و خواندن نازل نشده بلكه براي آن است كه به وسيله آن خود را از شيطان و شيطنت‌ها در امان بداريم.

منبع : http://www.iran-newspaper.com/