|
نامه هاي خط خطی
نویسنده
: خانم دکتر عرفان نظر آهاری
(هفته
پنجاه و یکم)
همه کس مرگ را می چشد و شما
پاداش خود را به طور کامل در روز قیامت خواهید گرفت.هر کس را
از آتش دور کنند و به بهشت آورند،کامیاب
شده است و این زندگی چیزی جز کالایی فریبنده نیست.
آل عمران/ 185
همه ی آدمها می میرند.
همه ی آدمها.
هیچ کس نیست که زنده بماند.
حتی پیامبرها و امامها هم مرده اند.
پرنده ها و پروانه ها هم می میرند.
درختها و گلها هم می میرند.
هیچ چیز و هیچ کس نمی ماند.
اما چرا برای مردن باید به دنیا بیاییم.
این همه زندگی می کنیم ، این همه زحمت می
کشیم و سعی می کنیم آدم نیکوکاری بشویم و آخرش می میریم.
همین!
من هم می میرم.
این را مطمئنم.
ولی نمی دانم کی و کجا و چه جوری.
یعنی هیچ کس نمیداند.
شاید این طوری بهتر باشد.
فقط تویی که این را می دانی.
فقط تو.
شاید همین امروز آخرین روز زندگی من باشد.
شاید همین نوشته،آخرین نوشته ی من باشد.
هیچ کس نمی تواند از مردن فرار کند.
هر چقدر هم که پولدار باشد،هر چقدر هم که
باهوش باشد،هیچ راهی وجود ندارد.
خودت گفته ای: هر
جا که باشید،ولو در حصارهای سخت استوار،مرگ شما را در می یابد.
اما آدمها دوباره زنده می شوند و
این موضوعی است که تو بارها و بارها گفته ای.
مثل دانه ای که برای سبز شدن کاشته می شود.
زنده را از مرده بیرون می آورد
و مرده را از زنده و زمین را پس از مردنش زنده می کند و شما نیز این چنین از گورها
بیرون اورده می شوید.
روم/ 19
آیا مرگ پایان همه چیز است؟
اگر این طور باشد زندگی چیز خیلی غم انگیزی
می شود.
تو چه فکر می کنی؟
تو درباره ی مرگ چه نظری
داری؟
آیا ما با مردن تمام می
شویم؟
در این باره با خدا حرف بزن.
( ادامه دارد )
منبع : کتاب نامه هاي خط خطی |
