نامه هاي خط خطی

نویسنده : خانم دکتر عرفان نظر آهاری

(هفته بیست و پنجم  )

پس در نیکی بر یکدیگر سبقت بگیرید

بقره/ 148

خدایا!گاهی وقتها فکر می کنم زندگی شبیه یک میدان مسابقه است.

یک میدان مسابقه که همه دارند در آن می دوند.

همه می خواهند از هم جلو بزنند،همه می خواهند برنده بشوند و همه دوست دارند اول بشوند.

بعضی ها برای برنده شدن تقلب می کنند،جرزنی می کنند و هزار جور کلک می زنند.

برای همین گاهی زندگی تبدیل می شود به مسابقه ای خطرناک،مسابقه ای که خیلی ها در آن زخمی شدند.

اما چقدر خنده دار می شود،شاید هم چقدر گریه دار.

اگر آخر مسابقه بفهمیم که تمام مسیر را اشتباهی دویده ایم.

آن وقت است که همه بازنده می شویم.

اما خدایا،تو خودت هم آدمها را به مسابقه دعوت می کنی.

البته مسابقه ی خوبیها.

آدمهای خوب هم با هم مسابقه می دهند.

توی کارهای خوب از هم جلو می زنند و کسی که بیشتر خوبی می کند،بیشتر به خدا نزدیک می شود.

چه مسابقه ی قشنگی است برای نزدیک تر شدن به تو.

خدایا! چقدر دلم می خواهد من هم در این مسابقه شرکت کنم،مسابقه ای برای رسیدن به تو.

شاید تو هم در مسابقه ای شرکت کرده باشی که تماشاچیهای زیادی داشته و شاید برایت دست زده اند و تشویقت کرده اند.

شاید برنده باشی،شاید هم بازنده.

اما مسابقه هایی هم وجود دارد که هیچ کس جز تو و خدا و فرشته ها،در آن نیست.

تو نمی دانی تماشاچیها کجا نشسته اند.

تو نمی دانی چه جوری امتیاز می دهند و چه جوری داوری می شود.

اما مطمئنی،مسابقه ای وجود دارد و داوری و امتیازی.

راستی تو هیچ وقت توی چنین مسابقه ای شرکت کرده ای؟

نتیجه چه شد؟

برنده شدی یا بازنده؟

می توانی قصه ی مسابقه ات را بگویی.

( ادامه دارد )

منبع : wWw.98iA.Com