و ذوالنون ( یونس) را به یاد بیاور، آن گاه که خشمناک از میان قوم خود رفت و پنداشت که هرگز بر او تنگ نمی گیریم . سپس در تاریکیها صدا زد : « هیچ خدایی جز تو نیست، تو منزه هستی و من از ستمکارانم . »  ما دعایش را مستجاب کردیم و او را از اندوه نجات بخشیدیم و مومنان را این چنین نجات می دهیم. انبیاء/ 88  87

قصه ی یونس را می خوانم و تعجب می کنم  .

آدمها واقعاً عجیبند .

حتی وقتی پیامبرند ، باز هم عجیبند .

باورم نمی شود .

یعنی یونس با تو قهر کرد ؟

یعنی از تو دلخور شد و رفت ؟

از تو فرار کرد ؟

رفت کجا ؟

 با آن کشتی کجا می خواست برود ؟

جایی که تو نباشی ؟

شاید یادش رفته بود که تو همه جا هستی ، چه در کشتی ، چه در دریا و چه در شکم ماهی .

یونس از پیامبران بود . چون به آن کشتی پر از مردم گریخت ، قرعه زدند و او قرعه را باخت . ماهی او را بلعید و او خود را سرزنش می کرد . پس اگر از گروه تسبیح گویان نبودوتا روز قیامت در شکم ماهی می ماند. پس او را که بیمار بود به خشکی افکندیم و بر افراز سرش بوته ی کدویی رویانیدیم و او را به سوی صدهزار نفر یا بیشتر فرستادیم. صافات/ 147  139

شاید ماهی یعنی تنهایی؛ یک تنهایی سیاه و وحشتناک .