خجالت و حقارت در برابر خدا

حجت الاسلام رنجبر

توضیح درباره بیت :

" گفت یکی قطره باران ز ابری چکید

خجل شد چو پهنای دریا بدید

 که جایی که دریاست من کیستم ؟

 گر او هست حقا که من نیستم "

حقارت و کوچکی انسان را به چه زیبایی نقاشی می کند . یک قطره از ابر چکیده بود و خوشحال بود که آب است ولی وقتی چشمش به دریا افتاد ، از خجالت آب شد . سعدی می خواهد همان آیه قرآن را بگوید : انتم فقرا : ای مرد شما چیزی نیستید. دستان خالی است . شما حکایت همان قطره هستید . اگر خدا را ببینید ، دیگر این قدر برای همدیگر شاخ و شانه نمی کشید و منم منم نمی کنید . این قدر ادعا نمی کنید . ای مردم ، شما قطره هستید و پیامبر دریا است . شما باید دنبال دریا بروید . دریا نمی تواند دنبال قطره راه بیفتد زیرا قطره ظرفیت ندارد . ما درنماز بسیار حساس هستیم که تمام حرکات پیامبر را انجام بدهیم . حتی حرکت دستهای پیامبر . پیامبر در حالت نماز ، دستهایشان را می انداختند و در روایت اهل سنت هم ، این را قبول دارند . پیامبر وقتی می خواست نماز بخواهد دستش را بالا می برد و تکبیر می گفت و بعد هر عضوی را سر جای خودش قرار می داد یعنی دستش را پایین می انداخت . ما در نماز این قدر حساس هستیم و نماز موکت زندگی است . هر حساسیتی که در نماز داریم ، باید در زندگی هم داشته باشیم . خدا میگوید : شما باید این حالت نماز را دائم داشته باشید . در خارج از نماز هم باید دستت سر جای خودش باشد و دست درازی نکنید . امضای ناحقی نکنید و با دستت سیلی به کسی نزنید . ما قطره هستیم و باید دنباله روی دریا بکنیم .

منبع : http://ch3.iribtv.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=319&Itemid=448