کینه

حجت الاسلام رنجبر

( قسمت دوم )

توضیح درباره بیت :

 " چو گردن کشید آتش هولناک

 ز بیچارگی تن بینداخت خاک "

باز این قواره ای دیگر از قرآن است که سعدی برداشته و خوب خیاطی کرده است . قرآن می گوید : خودتان باشید . این قدر چشم هم چشمی نکنید و نقش بازی نکنید . شما که سایه نیستید . خصوصت سایه این است که دائم خودش را با شما تطبیق می دهد و هیچ اراده ای از خودش ندارد . سایه تابع و تسلیم محض است . خدا می گوید : سایه آدم نباشید . خود آدم باشید . سعدی می گوید : شما آتش و خاک را نگاه کن که کنار همدیگر هستند . این آتش دائم دارد شعله می کشد و رقصان به سمت بالامی رود. و سرکشی می کند . خاک او را می بیند و خودش را به رنگ او در نمی آورد . همچنان افتاده می ماند و کار خودش را می کند . من به زندگی دیگران چه کار دارم . هر روز یک رنگ و یک مُد و یک تیپ . چرا من خودم را مثل او بکنم ؟ آنها خودشان را به رنگ من دربیاورند. حافظ می گوید : روزگار باید خودش را با من هماهنگ کند نه اینکه من خودم را با آن هماهنگ کنم . پیامبر زمانی زندگی می کرد که همه گمراه بودند ولی پیامبر تن به گمراهی نداد . همه آلوده بودند . نظافت و بهداشت معنایی نداشت . پیامبر چنان بهداشت را رعایت می کرد که حتی از یک حوله بیش از یکبار استفاده نمی کرد . یعنی دو بار از یک حوله استفاده نمی کرد و می گفت : بهداشتی نیست . اوج بهداشت در زمانی که اصلا نمی دانستند نظافت چیست . خودش را هم رنگ جماعت نمیکرد . هر چه آتش گردن کشی کرد ،خاک همچنان افتاده و بیچاره ماند و به آتش کاری نداشت و نتیجه اش این شد که "چو آن سرفرازی نمود این کمی ، از آن دیو کردند از آن آدمی" خاک کوچکی و کمی کرد و خدا آدم را در دامان او قرار داد و شیطان هم از سرکشی آتش بوجود آمد یعنی میوه خاک ، انسان شد و میوه آتش ، شیطان شد . اگر افتادگی بکنی به آدمیت می رسی ولی اگر بخواهی آتش صفت باشی ، با حرف و نگاه ، دلها را آتش بزنی ، شیطان را در دامانت می گذارند . زندگی ات شیطانی میشود . و خودت یک شیطان می شوی .

منبع : http://ch3.iribtv.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=322&Itemid=452