غزلیات

غزل شماره  1466

در عشق سلیمانی من همدم مرغانم                

                                     هم عشق پری دارم هم مرد پری خوانم

هر کس که پری خوتر در شیشه کنم زودتر       

                                                 برخوانم افسونش حراقه بجنبانم

زین واقعه مدهوشم باهوشم و بی هوشم    

                                     هم ناطق و خاموشم هم لوح خموشانم

فریاد که آن مریم رنگی دگر است این دم 

                                               فریاد کز این حالت فریاد نمی دانم

زان رنگ چه بی رنگم زان طره چو آونگم              

                                         زان شمع چو پروانه یا رب چه پریشانم

گفتم که مها جانی امروز دگر سانی       

                                              گفتا که بر او منگر از دیده انسانم

ای خواجه اگر مردی تشویش چه آوردی

                                               کز آتش حرص تو پردود شود جانم

یا عاشق شیدا شو یا از بر ما واشو                

                                                در پرده میا با خود تا پرده نگردانم

هم خونم و هم شیرم هم طفلم و هم پیرم                 

                                     هم چاکر و هم میرم هم اینم و هم آنم

هم شمس شکرریزم هم خطه تبریزم                

                               هم ساقی و هم مستم هم شهره و پنهانم

منبع : دیوان شمس تبریزی