نامه هاي خط خطی

نویسنده : خانم دکتر عرفان نظر آهاری

( هفته بیست و هفتم)

ای مومنان صدقات خود را با منت نهادن و آزار دادن باطل نکنید .همانند کسی که مالش را برای نمایش دادن به مردم انفاق می کند و به خداوند و روز بازپسین ایمان ندارد .آری،داستان او همچون تخته سنگی است که بر آن خاکی باشد و باران سنگینی بر آن ببارد و آن را همچنان سترون واگذارد . آنان نیزاز آنچه به دست می آورند،بهره ای نمی برند . بقره/ 264

مادربزرگ همیشه می گفت:

" اگر برای کسی کاری می کنی،به رویش نیاور .

به رخ کشیدن یک جور منت گذاشتن است و اگر منت بگذاری کار قشنگت زشت می شود . "

مادربزرگ می گفت:

” لازم نیست وقتی کار خوبی می کنی داد بزنی .

لازم نیست عالم و آدم را خبر کنی . "

می گفت:

" کار خوب مثل بوی گل است .

خودش منتشر می شود . "

وقتی که این آیه را خواندم ،فهمیدم که مادربزرگ حرفهای تو را می زد .

حتما مادربزرگ این حرفها را توی قرآن دیده است .

خدایا!

اما من واقعا نمی توانم اینجوری باشم .

وقتی کاری برای کسی می کنم ،دوست دارم همه بفهمند ،دوست دارم یک طوری خودم را نشان بدهم .

خوشم می آید که دیگران از من تعریف کنند .

می دانم تو می دانی و همین بس است،اما.......

خدایا!

یواشکی خوب بودن چقدر سخت است .

اگر تو هم اینجوری باشی ، خیلی عجیب نیست .

اینکه دلت بخواهد کارهای خوبت را دیگران ببینند .

بالاخره همه ی ما دوست داریم دیگران درباره ی ما خوب فکر کنند .

همه ی ما همینطور هستیم .

بعضیها بیشتر و بعضیها کمتر .

چه فکر می کنی درباره ی آدمهایی که کارهای خوبشان را نمایش می دهند؟

تو چه کار می کنی؟

راستی،تا حالا شده کارهایی را فقط و فقط برای خدا انجام بدهی،نه برای هیچ کس دیگر .

یک کمی فکر کن.

اگر یادت آمد،یکی از آنها را بنویس .

( ادامه دارد )

منبع :نودوهشتیا