نامه هاي خط خطی

نویسنده : خانم دکتر عرفان نظر آهاری 

 (هفته پانزدهم )

خدایا!سالهاست که به دنیا آمده ام و هفته هاست که برایت می نویسم ، اما هنوز هم نمیدانم چرا هستم و چرا برایت می نویسم .

نمی دانم برای چه به دنیا آمده ام و قرار است روی این زمین گرد و قلمبه چه کار کنم .

راستی ، اگر به دنیا نمی آمدم ، چه کسی جای خالی مرا حس می کرد .

اصلا برای دنیا چه فرقی می کرد که من باشم یا نباشم .

دنیا آن قدر شلوغ است که هیچ کس متوجه نبودن من نمی شد .

بعدش هم که بمیرم ، مطمئنم هیچ اتفاقی نمی افتد و همه چیز به خوبی و خوشی پیش می رود .

باز هم صبح می شود و خورشید در می آید .

باز هم شب می شود و یک عالم ستاره ، سر و کله شان پیدا می شود .

بهار میشود و تابستان .

پاییز می آید و زمستان .

دنیا به خاطر هیچ کس تعطیل نمی شود . به خاطر هیچ کس .

اما حالا قرار است چه کار مهمی انجام بدهم ؟

حالا که هستم و حالا که به دنیا آمده ام .

کاری که تو به خاطرش مرا آفریده ای ، کدام کار است؟

امروز داشتم سوره ی الذاریات را می خواندم .

به آیه ی 56 که رسیدم خیلی تعجب کردم .

آیه این بود : جن و انس را جز برای عبادت نیافریدم .

اما خدایا ! تو قبلا گفته بودی نیازی به عبادت هیچ کس نداری .

حالا می گویی علت آفریدن آدم فقط همین است ؟

خدایا این خیلی خودخواهانه است ، خیلی خودخواهانه !

امیدوارم از من دلخور نشوی ، ولی من اینطور فکر می کنم .

شاید بعدا در این باره باز هم صحبت کنیم .

منظور از عبادت کردن خدا چیست ؟

آیا عبادتهای ما سودی برای خداوند دارد ؟

راستی تو خدای خودت را چطوری عبادت می کنی؟

( ادامه دارد )

منبع : - wWw.98iA.Com