سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

اين‌كه مي‌گوييم قرآني باشيم نه به اين معناست كه پيوسته قرآن را به كف داشته و همچون سجاده‌نشيني با وقار آن را همواره زمزمه كنيم، زيرا اين كار اگر چه خاصيت و بركت خود را دارد، اما اين كجا و آن كجا كه بر طبق آن مشي و مشق كرده و زندگي كنيم. قرآن را گشودن و تنها به خواندن آن بسنده نمودن چيزي شبيه رفتن به گلزار است كه البته با ديدن گل‌ها روح و روان آدمي تازه مي‌شود اما اين كجا و چيدن گل‌ها و عطر و گلاب آنها را گرفتن و هم خود و هم ديگران را معطر و خوشبو كردن كجا؟
يادمان باشد ما نمي‌توانيم هميشه با قرآن باشيم، به اين معنا كه آن را همواره گشوده و در همه حال تلاوت كنيم اما بايد كاري كرد كه قرآن هميشه با ما باشد .
روشن‌تر بگويم: درست مثل قاليباف‌ها كه يك نگاه به نقشه داشته و يك نگاه به قالي و براساس آن قالي آويخته خود را مي‌بافند ما نيز بايد چشم به نقشه قرآن داشته و براساس آن تار و پود زندگي خود را ببافيم و اين يعني با قرآن زندگي كردن. ولي به اَسف بسياري از ما با قرآن بازي مي‌كنيم! و فرق‌هاست بين بازي كردن و زندگي‌ كردن. بازيگرهاي سينما را ديده‌اي؟ ديده‌اي كه بعضي با نقش خود بازي مي‌كنند يعني تا دوربين‌ها روشن و تصويربرداران تصوير برمي‌دارند آنها نيز حس و حال خود را دارند اما همين‌كه دوربين‌ها خاموش و از آنها تصويربرداري نمي‌شود از حال و حس خود خارج شده و همين كسي كه تا چند لحظه پيش مثل ابر بهاري اشك مي‌ريخت حالا با رفيق خود قهقهه مستانه سر مي‌دهد. ولي از سوي ديگر البته بازيگرهاي ديگري هم هستند كه با نقش خود زندگي مي‌كنند يعني تا مدتي كه نقش را به عهده دارند حال و هواي آن را نيز با خود دارند، حال چه در برابر دوربين باشند و چه نباشند و چه كسي آنها را تماشا كند و يا نه، طبيعي است كه اين گونه بازيگران چهره شده و اسطوره مي‌شوند و در خاطره‌ها مي‌مانند. اين‌گونه بازيگرها در هر فيلمي بازي نمي‌كنند و اگر در فيلمي بازي كنند آن فيلم پرفروش شده و گيشه‌ها پر و صف‌هاي طولاني براي تماشا تشكيل شده و ميليون‌ها سود و سرمايه در جيب تهيه‌كننده و كارگردان و ديگر عوامل سرازير مي‌شود. يادمان باشد قرآن هم نقشي است كه در اختيار ماست و اما پاره‌اي از ما با اين نقش بازي مي‌كنيم. يعني در جمع و در پيش نگاه تيز ديگران قرآني رفتار مي‌كنيم درست مثل مادري كه پيش چشم ديگران با دختر خود با يك دنيا رفاقت و ملاطفت و مهرباني سخن مي‌گويد اما در خلوت و در خانه كه ديگر چشم هيچ غريبه‌اي او را نظاره نمي‌كند گاه جهت خطاي كوچكي كه كرده است تلخ‌ترين سخنان را نثار او خواهد كرد، درست مثل همان بانويي كه هميشه در فيلم‌ها نقش مادري عطوف و پرمهر بازي مي‌كرد اما هيچ‌گاه در خانه خود و براي دختر خود مادري نكرد تا جايي كه دختر بيچاره براي هميشه او را ترك گفته و از او فاصله گرفت. و همين خود براي ما هشداري است كه اگر ما نيز با قرآن بازي كنيم بين ما و قرآن جدايي حتمي و مسلم است.