سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

هر چيزى در دستگاه خداوند ظرف خاص خود را دارد و البته تهيه و فراهم آوردن ظرف با ماست.
در حقيقت خداوند مى گويد: جنس از من، ظرف از شما، آنهم ظرف مناسب.
چون همانطور كه ما هر چيزى را ظرف هر چيزى قرار نمى دهيم، مثلاً گلاب را در ظرف نفت نمى ريزيم. خداوند نيز براى بخشش هر موهبت و نعمتى ظرف مناسب آن را مى طلبد.
مثلاً زن ظرف سكون و آرامش است، اگر مردى از خداوند آرامش و قرار را طلب مى كند، خداوند مى گويد: اختيار همسر كن، آنهم همسرى مناسب خود، چون همسر به جامه مى ماند و جامه بايد مناسب تن باشد، نه كوتاه و نه بلند، نه تنگ و نه گشاد و هم بايد متناسب با رنگ پوست باشد و هم از جنسى حلال و طيب فراهم شده باشد، همانگونه كه پوشيدن برخى جامه ها مثل لباسى كه از پوست بدن خوك باشد نجس و حرام است، يا حتى جامه اى كه از پوست گوسفندى مردار باشد، كه آن نيز جايز نمى باشد. زن نيز چون پوشش است و بايد از راه حلال و شرعى در اختيار مرد قرار گيرد.
وگرنه زنى كه در هر پارك و يا پارتى خود را هر لحظه به يكى عرضه مى كند و سرانجام نيز به همسرى يكى درمى آيد جز فتنه و نا آرامى با خود چيزى به ارمغان ندارد:
نشايد هوس باختن باگلى
كه هر بامدادش بـود بلبلى
چو خود را به هر مجلسى شمع كرد
تـو ديگر چو پروانـه گردش مگـرد
اما زنى كه چنين نباشد و همواره روزگار خود را در پوشيدگى و پاكدامنى سپرى كرده باشد البته سكينه و آرامش همسر خود را تأمين ساخته و ظرف قرار و آرام او خواهد شد.
دلارام باشد زن نيكخواه

منبع : http://www.iran-newspaper.com/

http://www.ravy.ir/content1244662.html