نامه هاي خط خطی

نویسنده : خانم دکتر عرفان نظر آهاری

( هفته چهل  و دوم  )

سستی نکنید و اندوهگین نباشید ؛ زیرا اگر ایمان آورده باشید، برتری خواهید یافت . آل عمران/ 139

گاهی طوفان می شود و من می شوم یک بچه گنجشک ضعیف و مردنی .

جوجه ای توی یک آشیانه .

کنج یک درخت که هر آن ممکن است از آن بالا بیفتد و  بمیرد .

گاهی باد می وزد، تند و تند و من می شوم یک نهال کوچک که تازه چند تا شکوفه داده .

باد شکوفه هایم را می برد و نزدیک است که ریشه ام را از جا بکند .

همیشه از این بادها می وزد؛ همیشه از این طوفان ها می آید و تو همیشه می گویی :

استقامت، استقاامت، استقامت .

تو دوست نداری دوستانت بیدهایی باشند که با هر بادی می لرزند، یا شاخه های نازکی که بی بهانه می شکنند .

تو می خواهی دوستانت کوه باشند؛ درختان ریشه دار باشند ؛ قوی باشند .

گاهی از تو خجالت می کشم .

از خود هم .

بس که شکستنی و نازک نارنجی ام .

« همراه با آنان که با تو رو به خدا کرده اند، همچنان که مامورشده ای ثابت قدم باش .  »

این آیه را در سوره ی « هود » خواندم .

سرم را بالا می گیرم و حس می کنم باید به راهم ادامه بدهم، با اطمینان و محکم .

یاد پیامبرانت می افتم که همیشه دشمنان زیادی داشتند و دور و برشان پر از سختی بود ؛ اما می ایستادند؛محکم محکم .

چون دستشان در دست تو بود و به پشتیبانی تو دلگرم بودند .

آنها تو را داشتند .

پس، از هیچ چیز نمی ترسیدند .

خدایا!کمکم کن تا نلرزم و نشکنم و نیفتم .

تا حالاتوی یک ماجرای سخت گیر افتاده ای، یک ماجرای ناجور و وحشتناک ؟

و شده که تحمل کنی، محکمِ محکم ؟

شده که از استقامت خودت لذت ببری ؟

قصه ی یکی از آن استقامتهای قشنگت را بنویس .

( ادامه دارد )

منبع : کتاب نامه هاي خط خطی