نامه هاي خط خطی

نویسنده : خانم دکتر عرفان نظر آهاری

( هفته بیست و نهم)

موسی به او گفت : آیا با تو بیایم تا از آنچه به تو آموخته اند به من کمالی بیاموزی ؟

گفت : تو را شکیب همراهی با من نیست .

و چگونه در برابر چیزی که بدان آگاهی نیافته ای صبر خواهی کرد ؟

گفت : اگر خدا بخواهد ، مرا شکیبا خواهی یافت و در هیچ کاری تو را نافرمانی نخواهم کرد .

گفت: اگر دنبال من می آیی ، نباید از من چیزی بپرسی ، تا من خود تو را از آن آگاه کنم .

کهف/ 66 تا 70

تمام این روزها به عجله فکر می کردم و به پشیمانی هایی که به بار می آورد .

بعد،یاد صبر می افتادم و شیرینیهایی که با خودش دارد .

این بود و بود تا امروز معلممان سر کلاس داستان موسی و خضر را تعریف کرد .

همراهی موسی و خضر

عجب داستان عجیبی است .

موسی پیامبر است ، اما عجله می کند .

البته شاید هر کس دیگری هم همراه خضر بود ، طاقت نمی آورد .

کارهای خضر همه عجیب است .

کشتن آن بچه ، سوراخ کردن آن کشتی و درست کردن آن دیوار با آن مردم نامهربانش همه جای سوال دارد .

فکر می کنم هیچ کس صبوری همراهی کردن با خضر را ندارد .

اما آخرش وقتی که خضر حکمت کارهایش را می گوید،آدم به خاطر همه ی بی تابیها و بی صبریهایش شرمنده می شود .

خدایا!

شاید قصه ی موسی و خضر . قصه ی همه ی ماست .

همه ی ما شبیه موساییم .

پر از بی تابی و سوال .

خدایا!

اما تو مثل خضر تنهایمان نگذار .

بمان و تا آخر این سفر با ما باش .

داستان موسی و خضر را در سوره ی کهف بخوان و به آن فکر کن .

چه نتایجی از این داستان می گیری؟

آیا تو هم مثل موسی بی تابیهایی داشته ای ؟

 آیا تو هم ماجراهایی داشته ای که حکمتش بعدها معلوم شده باشد؟

( ادامه دارد )

منبع :نودوهشتیا