نامه هاي خط خطی

نویسنده : خانم دکتر عرفان نظر آهاری 

( هفته یازدهم )

مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم. غافر/ 60 

گاهی وقتها فکر می کنم که دعا کردن چه چیز خوبی است.

اگر دعا نبود،زندگی چقدر سخت می شد . 

خدایا این خیلی مهم است .

همین که تو به ما اجازه دادی صدایت کنیم و خیلی چیزها از تو بخواهیم .

 توی خیال من دعا مثل یک طناب است .

 وقت دعا حس می کنم طنابت را گرفته ام و دارم می ایم بالا .

همینش قشنگ است مگر نه ؟

بالا آمدن از طناب تو .

اما خدایا! من با همین حرفهای خودم دعا می کنم  .

با زبان خودم .

این جوری خیلی راحت ترم .

مطمئنم که تو هم منظورم را می فهمی .

اولها فکر می کردم زبان تو عربی است .

پس دعاهای من هم باید عربی باشد .

سختم بود .

کم دعا می کردم .

یا فقط از روی دعاهای دیگران دعا می کردم .

راستش آنهارا فقط روخوانی می کردم .

البته آنها دعاهای خیلی خوبی بود و من خیلی چیزها از خواندنشان یاد گرفتم ، اما حالا چند وقتی است که بیشتر ، خودم دعا می کنم.

خدایا!  ازت ممنونم که به ما اجازه دادی دعا کنیم .

به آیه ی بخوانید مرا تا شما را اجابت کنم بیشتر فکر کن .

چرا خدا هیچ شرطی برای اجابت دعا قائل نمی شود ، جز اینکه او را صدا کنیم ؟

مثل اینکه می خواهد همه ی دعاها را اجابت کند.تو چه فکر می کنی ؟

تو با چه زبانی دعا می کنی ؟

راستی،اصلا دعا یعنی چه ؟

( ادامه دارد )

منبع : - wWw.98iA.Com