نامه هاي خط خطی

نویسنده : خانم دکتر عرفان نظر آهاری 

 (هفته پنجم )

او اول و آخر و ظاهر و باطن است.حدید/ 3

خدایا! نیستی،کجایی ؟

آخر چرا همیشه قایم می شوی ؟

چی می شد اگر دیدنی بودی ؟

آن وقت همه باور می کردند که هستی .

آن وقت شاید همه مومن می شدند.این طوری که خیلی بهتر بود  .

اما انگار تو دوست داری مخفی باشی .

دوست داری همه دنبالت بگردند .

شاید برای همین است که اسمت باطن است .

اما می دانی تعجب من از چیست ؟

از اینکه هر وقت می گویند هو الباطن،هوالظاهر  هم می گویند .

خدایا مگر می شود که تو هم باشی و هم نباشی  . هم همه جا باشی و هم هیچ جا نباشی .

خدایا به این جاها که می رسم دیگر معنی اش را نمی فهمم .

خدایا گاهی اوقات تو چقدر سختی .

تا حالا اتفاقی برایت پیش آمده که خدا را در آن حس کنی ؟

حضورش را لمس کنی و رد پای روشنش راببینی و بگویی : 

خدایا! با اینکه نیستی،با اینکه به نظر نمی آیی ، اما چقدر هستی ! چقدر معلومی ! چقدر واضح و مشخصی !

یک کمی فکر کن یادت که آمد ماجرا را برای خدا بنویس .

( ادامه دارد )

منبع : - wWw.98iA.Com