المقاله الخامسه

در ایثار جانها بر گشادند

زمین و آسمان محسوس کردند

جهان جاودان مدروس ....

المقاله الخامسه

( قسمت اول )

 دلا یک دم رها کن آب و گل را

صلای عشق در ده اهل .....

زان گلبن انسانی

ای چون تو ندیده جم آخر چه جمالست این

وی چون تو به عالم کم آخر چه کمالست این

تو با من و من پویان ......

حکایت

شنید ستم من از پیر فتوت

به مکتب خانهٔ شهر مروت

آدم و ابلیس

 گر شبی عشق تو بر تخت دلم شاهی کند

صدهزاران ماه آن شب خدمت ماهی کند

صبر كن

اى دريغا لقمه‏اى دو خورده شد    

جوشش فكرت از آن افسرده شد

آوردن باز بلبل را و خدمت نمودن او و ......

 چو باز آمد به درگاه سلیمان

صف اندر صف کشیده جمله مرغان

در آغاز الهی نامه

آلهی، نامه را آغاز کردم

بنامت باب نامه باز کردم

حکایت موسی و مرد عابد

  یکی عابد نیاسودی ز طاعت

نبودی بی عبادت هیچ ساعت

غزل شمارهٔ ۳۹۵

یارب لیل مظلم قد قلت یارب ارحم

حتی تجلی الصبح لی فی‌الساترین المعلم

المقالة العاشرة

پسر گفتش گرت از جاه عارست

که حبّ جاه مطلوب کبارست

غزل شمارهٔ ۲۲۷

دردی که مرا هست به مرهم نفروشم

ور عافیتش صرف دهی هم نفروشم

حکایت مرد ترسا و شیخ بایزید

 یکی ترسا میان بسته بزنّار

به پیش بایزید آمد ز بازار

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۹

الا ای یوسف قدسی برآی از چاه ظلمانی

به مصر عالم جان شو که مرد عالم جانی

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴

 اگر به مدت جاوید ذره‌های جهان

سخن‌سرای شوندی به صدر هزار زبان

غزل شمارهٔ ۲۰۳

بوی وفا ز گلبن عالم نیافت کس

تا اوست اندر او دل خرم نیافت کس

غزل شمارهٔ ۸۰۵

ترسا بچهٔ لولی همچون بت روحانی

سرمست برون آمد از دیر به نادانی

غزل شمارهٔ ۵۰۹

دریغا کانچه جستم آن ندیدم

نجات تن خلاص جان ندیدم

 غزل شمارهٔ ۱۹۶

آن خال جو سنگش ببین، آن روی گندمگون نگر

بر خاک راه او مرا جو جو دل پر خون‌نگر