المقاله الخامسه

( قسمت اول )

  دلا یک دم رها کن آب و گل را

صلای عشق در ده اهل دل را

ز نور عشق شمع جان برافروز

زبور عشق از جانان درآموز

چو زیر از عشق رمز راز می‌گوی

چو بلبل بی زبان اسرار می‌گوی

چو داود آیت سرگشتگان خوان

زبور عشق بر آشفتگان خوان

حدیث عشق ورد عاشقان ساز

دل و جان در هوای عاشقان باز

چو عود از عشق بر آتش همی سوز

چو شمعی می‌گری و خوش همی سوز

شراب عشق در جام خرد ریز

وز آنجا جرعهٔ بر جان خود ریز

خرد چون مست شد نیزش مده صاف

بگوشش باز نه تا کم زند لاف

چوعشق آمد خرد را میل درکش

بداغ عشق خود را نیل درکش

خرد آبست و عشق آتش بصورت

نسازد آب با آتش ضرورت

خرد جز ظاهر دو جهان نه بیند

ولیکن عشق جز جانان نه بیند

خرد گنجشک دام ناتمامیست

ولیکن عشق سیمرغ معانیست

خرد دیباچه دیوان راغست

ولیکن عشق دری شب چراغ است

خرد نقد سرای کایناتست

ولیکن عشق اکسیر حیاتست

خرد زاهد نمای هر حوالیست

ولیکن عشق شنگی لا ابالیست

خرد بر دل دلی پر انتظارست

ولیکن عشق در پیشان کار است

خرد را خرقه تکلیف پوشند

ولیکن عشق را تشریف پوشند

خرد راه سخن آموز خواهد

ولی عشق آه جان افروز خواهد

خرد جان پرور جان ساز آمد

ولی عشق آتش جان باز آمد

خرد طفل است و عشق استاد کار است

از این تا آن تفاوت بی شماراست

دو آیینه است عش و دل مقابل

که هر دو روی در روی‌اند از اول

میان هر دو یک پرده ست در پیش

ولیکن نیست بی پرده یکی بیش

ببین صورت درآبی بی کدورت

که یک چیزست با هم آب و صورت

ز دل تا عشق راهی نیست دشوار

میان عشق و دل موییست مقدار

جهان عشق دریاییست بی بن

وگر موییست برروید ز ناخن

چو آید لشگر عشق از کمین گاه

نماند عقل را از هیچ سو راه

گریزان گردد از هر سوی ناکام

چو عشق از در درآید عقل از بام

کسی کز عشق در دریای ژرفست

بداند کین چه کاری بس شگرفست

فتوح راه عاشق دار بازیست

تو پنداری مگر کین عشق بازیست

عجایب جوهریست این عالم عشق

که می‌گوید عرض باشد غم عشق

که دیدست این عرض هرگز بکونین

کزو یک عقل لایبقی زمانین

جهان پر شحنه سلطان عشق است

ز ماهی تا بماه ایوان عشق است

نشاید عشق را هر ناتوانی

بباید کاملی و کاردانی

شگرفی باید و پاکیزه بازی

که آید از هر اندوهیش نازی

درین دریای خون غرقه گشته

جهان بی دوست بروی حلقه گشته

هزاران جام در زهر اوفتاده

در آشامیده و ابرو گشاده

هزاران تیر محکم خورده بر دل

چو آهو می‌دود دو پای در گل

نه او را زهره فریاد کردن

نه ازجانان مجال یاد کردن

اگر از وصل او یابد نشانی

بهجران در گریزد هر زمانی

که دارد تاب قرب وصل جانان

چه سنجد شب نمی در پیش طوفان

در آن دریا چنین قطره چه سنجد

بر آن خورشید یک ذره چه سنجد

بسی جانها در این یغما ببردند

بکلی جان ما از ما ببردند

بزیر پرده جانها آب کردند

تن اندر خاک و خون پرتاب کردند

بتنها راه بر جانها گرفتند

بجانها ترک دورانها گرفتند

جهانی گنج در چاهی نهادند

جهانی کوه بر کاهی نهادند

زمین و آسمان رادر گشادند

) ادامه دارد )

منبع : http://ganjoor.net/attar/