سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

 پاره‌ای دنیا راخانه می‌دانند از این‌رو هرجور دل‌شان بخواهد زندگی کرده و رفتار می‌کنند درست مثل خانه خود که انسان به میل خود می‌پوشد، می‌نوشد و هیچکس هم حق خرده‌گیری و ایراد و اشکال بر او را ندارد. ولی مردان خدا دنیا را خانه نمی‌بینند بلکه خوان حق قلمداد کرده یعنی آن را نوعی میهمانی تلقی می‌کنند و اینجاست که تابع میزبان خود‌اند و هر کجا که او بگوید می‌نشینند و هرگونه که با مذاق او جور باشد می‌پوشند و در یک کلمه خود را یله، آزاد و رها نمی‌انگارند.
یادش بخیر! در قدیم آسیاب‌ها آبی بود، البته در ظاهر از آب هیچ خبری نبود و آنچه به چشم می‌آمد دو قطعه سنگ بزرگ دایره‌ای شکل بودکه می‌چرخیدند و در میان خود گندم‌ها را آرد می‌کردند اما چرخش سنگ‌ها از خود نبود بلکه از چرخش آبی بود که در زیر جاری بود. و داستان ما آدم ‌ها چقدر به همان سنگ‌های آسیاب نزدیک و شبیه است. چون ما هم اگر در این دنیا چرخش وگردش و حرکت و اقدامی مثبت داریم نه از خود که از خداوند است و این صریح سخن خداوند در قرآن کریم است که فرمود: آنچه از خوبی به شما برسد از اوست.

http://www.iran-newspaper.com/1389/4/9/Iran/4539/Page/28/Index.htm