سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

انسان اگر پاک باشد و به خدا وصل بوده و ارتباط داشته باشد هیچکس نمی‌تواند او را پائين کشیده و یا ارزش او را پائين بیاورد. پس اگر می‌بینی کسی را یک شبه از عرش به فرش می‌آورند رازش این است که با خدا نیست و با او هیچ ربط و رابطه‌ای ندارد.شما ببین سال‌های سال بیت‌المقدس مالامال از مردم پست و پلید و آلوده است ولی هرگز آیا شأن وحرمت و قداست آن کم شد؟هرگز! چرا؟چون وصل به خداست، چون خانه خداست. انسان هم اگر دلش خانه خدا شود روزبه‌روز درخشش و تابش او بیشتر و افزون‌تر خواهد شد.
پاره‌ای دنیا راخانه می‌دانند از این‌رو هرجور دل‌شان بخواهد زندگی کرده و رفتار می‌کنند درست مثل خانه خود که انسان به میل خود می‌پوشد، می‌نوشد و هیچکس هم حق خرده‌گیری و ایراد و اشکال بر او را ندارد. ولی مردان خدا دنیا را خانه نمی‌بینند بلکه خوان حق قلمداد کرده یعنی آن را نوعی میهمانی تلقی می‌کنند و اینجاست که تابع میزبان خود‌اند و هر کجا که او بگوید می‌نشینند و هرگونه که با مذاق او جور باشد می‌پوشند و در یک کلمه خود را یله، آزاد و رها نمی‌انگارند.