سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

آب‌ها را دیده‌ای که چگونه وارد آبشی می‌شوند؟ می‌چرخند و درست جهت عقربه ساعت هم می‌چرخند و این خود یک درس است که اگر زندگی آدمی از چنین چرخش و گردشی برخوردار باشد سرانجامی جزسقوط و فرو افتادن در مزبله‌های گناه و معصیت ندارد. بلکه زندگی باید خلاف جهت عقربه ساعت باشد یعنی هر لحظه روبه بالا شدن و رشد و بالندگی و آسمانی شدن بوده و نه سقوط و تنزل و لغزیدن و افتادن. درست مثل زندگی خود ما که مثل عقربه‌های ساعت که آرام آرام از بالا به پائین آمده و راه خود را ادامه می‌دهند ما نیز هر لحظه پائین و پائین‌تر آمده و تاریک و تاریک‌تر می‌شویم و تو گویی در غاری بن‌بست ره می‌سپریم که هرچه بیشتر می‌رویم ظلمت و سیاهی بر سیاهی است.
اگر از دل یک جوی آب عبور کند لبه‌های آن سبز می شود و سبزه‌ها بالا می‌آیند و دل‌های ما چیزی شبیه جوی است و لب‌های ما همچون لبه‌های جوی، اگر خدا در دل آدمی بگذرد سخن‌های سبز، نرم و لطیف از لب‌های او بیرون می‌زند. پس هرکس سخن نرم وسبز ندارد خدا را در دل خود ندارد. این است که علی علیه‌السلام می‌فرمود: آدم‌ها با حرف‌هایشان شناخته می‌شوند.

منبع : http://www.iran-newspaper.com/1389/2/9/Iran/4489/Page/28/Index.htm