سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

پوست بعضی از ميوه‌ها خاصيت دارد اما هرگز خاصيت خود آن ميوه را ندارد. تازه همان خاصيتش هم از همان ميوه است. و حکايت واژه‌ها و الفاظ قرآنی نسبت به معنا و مفهوم آن، همان حکايت پوست و ميوه است. خواندن واژه‌ها و الفاظ هزار البته که سودمند و مفيد بوده و ثمربخش است،‌ اما واژه‌ها کجا و معانی آنها کجا. کسی که ماه مبارک رمضان رحل را پيش رو گذاشته و قرآن را بر آن نهاده و تنها به مرور و خواندن واژه‌ها بسنده‌ می‌کند همچون کسی است که بشقابی از پوست ميوه‌ پيش رو دارد و مصرف می‌کند. و به راستی که پوست کجا و مغز کجا؟ لفظ کجا و معنا کجا؟ پوست ميوه و خود ميوه چيزی شبيه پوست گوسفند و گوشت آن است. با گوشت است که انسان می‌تواند تغذيه کرده و رشد کرده و نيازهای بدن را تأمين و تضمين نموده و انرژی و نيرو بگيرد، اما با پوست نه! البته پوست منفعت‌های بسيار خود را دارد، با پوست می‌توان دف و طبل ساخت و از آنها صداهايي خوش و طرب انگيز پديد آورد اما اين‌ها همه گوش را نوازش می‌دهند بی‌آنکه برای جان و دل رشدی در پي داشته باشند و الفاظ قرآن چيزی شبيه همان پوست خواهند بود که البته می‌توان با آنها نغمه‌هايي دلنشين و آهنگ‌هايي خوش پديد آورد.

منبع: http://www.iran-newspaper.com/1389/1/19/Iran/4471/Page/28/Index.htm