سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

دنيا به يك باشگاه مى ماند، كسى كه به باشگاه مى رود براى هميشه در آنجا نمى ماند، كسى هم كه مى رود براى بازى و بازيگوشى و نمايش نبايد برود، بلكه در آنجا و در آن فرصت كوتاه و محدود بايد بكوشد از ابزار موجود بيشترين استفاده را جهت كسب نيرو و انرژى داشته باشد. در باشگاه براى پرورش اندام، ابزار گوناگونى است كه استفاده درست و بجا و به اندازه از هر وسيله مى تواند از انسان يك دنيا نيرو و توان و انرژى بسازد. البته به اسف برخى فقط براى تماشا به باشگاه مى آيند، بيچاره ها تخمه مى شكنند و براى اين و آن سوت و كف مى زنند. درست مثل خود ما كه در اين باشگاه دنيا به تماشاى اولياى خدا نشسته ايم و آنها را تحسين كرده و آفرين مى گوييم و پيوسته از كرامات و آقايى و بزرگوارى آنان سخن مى گوييم، بى آنكه از جاى خود بلند شده و مثل آنها دست به كار شده و سعى كنيم كه يكى مثل آنها شويم. راستى! وقتى تماشاى اولياى خدا اين همه لذت و عيش دارد، اگر خود جاى آنها بوديم چه شادى و لذتى مى برديم. البته به ياد آوريم كه در باشگاه، آنها كه با وزنه ها درگيرند و پيوسته كار مى كنند، درست است كه رنج برده و عرق مى ريزند، اما عيش و شادى آنها در پايان كار است، يعنى وقتى كه از باشگاه بيرون مى آيند. همانگونه كه شادى و لذت تماشاچيان فقط همان لحظاتى است كه در باشگاه حضور دارند اما وقتى بيرون مى آيند، با تن هاى خسته و دل هاى نا اميد به سراغ بدبختى ها و گرفتارى هاى خود مى روند و تمامى اندرزها و نصيحت هاى پيامبران عليهم السلام هم اين بود كه در اين باشگاه بزرگ دنيا تنها تماشاچى نباشيم.

منبع : http://www.ravy.ir/content1313782.html

 http://www.iran-newspaper.com/