قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱ - وله رحمةالله علیه

میان کار فروبند و کار راه بساز

که کار سخت مخوفست و راه نیک دراز

غزل شمارهٔ ۲۵۴

این خوشست و آن خوشست و این و آن با هم خوشست

جان جانان خوش نشسته نزد ما بی غم خوشست

غزل شمارهٔ ۲۱۶

دل ما در هوای الوند است

در سر زلف یار دربند است

 قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹ - وله

سر پیوند ما ندارد یار

چون توان شد ز وصل برخوردار؟

 قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶ - وله فی النصیحه

روزی قرار و قاعدهٔ ما دگر شود

وین باد و بارنامه ز سرها بدر شود

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳ - وله غفرالله‌له

چمن ز باد خزان زرد و زار خواهد ماند

درخت گل همه بیبرگ و بار خواهد ماند

قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - وله فی‌طلب الحقایق

این چرخ گرد گرد کواکب نگار چیست؟

وین اختر ستیزه گر کینه کار چیست؟

غزل شمارهٔ ۱۴۶

ختم رسل که سید اولاد آدم است

آخر بود به صورت و معنی مقدم است

غزل شمارهٔ ۴۵

چیست عالم شبنمی از نهر ما

کیست آدم عارفی در شهر ما

قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵

خرد پیمانهٔ انصاف اگر یک بار بردارد

بپیماید هر آن چیزی که دهقان زیر سر دارد

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۲

گفتیم خدای هر دو عالم

گفتیم محمد و علی هم

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰

دُرد دردش خورده ام تا صاف درمان یافتم

دل ز جان برداشتم تا وصل جانان یافتم

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴

نقطه ای در الف هویدا شد

الفی در حروف پیدا شد

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳

رندان باده نوش که با جام همدند

واقف ز سِر عالم و از حال آدمند

قصیدهٔ شمارهٔ ۹

در دو عالم چون یکی دارندهٔ اشیا بود

هر یکی در ذات آن یکتای بی همتا بود

 قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - وله فی‌الموعظه

گر آن جهان طلبی، کار این جهان دریاب

به هرزه می‌گذرد عمر، وارهان، دریاب

غزل شمارهٔ ۸۸۴

خانهٔ تحقیق را ماه شبستان تویی

انفس و آفاق را میوهٔ بستان تویی

غزل شمارهٔ ۸۲۳

ای غنچه با لب تو ز دل کرده همدمی

گل وام کرده از رخ خوب تو خرمی

غزل شمارهٔ ۷۷۵

نقشی ز صورت خود هر جا پدید کردی

پس عشق دیدن آن در ما پدید کردی