قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱ - وله رحمةالله علیه

میان کار فروبند و کار راه بساز

که کار سخت مخوفست و راه نیک دراز

 قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹ - وله

سر پیوند ما ندارد یار

چون توان شد ز وصل برخوردار؟

 قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶ - وله فی النصیحه

روزی قرار و قاعدهٔ ما دگر شود

وین باد و بارنامه ز سرها بدر شود

قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳ - وله غفرالله‌له

چمن ز باد خزان زرد و زار خواهد ماند

درخت گل همه بیبرگ و بار خواهد ماند

قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - وله فی‌طلب الحقایق

این چرخ گرد گرد کواکب نگار چیست؟

وین اختر ستیزه گر کینه کار چیست؟

 قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - وله فی‌الموعظه

گر آن جهان طلبی، کار این جهان دریاب

به هرزه می‌گذرد عمر، وارهان، دریاب

غزل شمارهٔ ۸۸۴

خانهٔ تحقیق را ماه شبستان تویی

انفس و آفاق را میوهٔ بستان تویی

غزل شمارهٔ ۸۲۳

ای غنچه با لب تو ز دل کرده همدمی

گل وام کرده از رخ خوب تو خرمی

غزل شمارهٔ ۷۷۵

نقشی ز صورت خود هر جا پدید کردی

پس عشق دیدن آن در ما پدید کردی

غزل شمارهٔ ۷۶۰

دانه‌ای بر روی دام انداختی

مرغ آدم را ز بام انداختی

غزل شمارهٔ ۵۸۹

حال این پیکر از آن بتگر دانا پرسیم

یا خود از پیش حکیمان توانا پرسیم

غزل شمارهٔ ۵۵۳

زلف مشکینت چو دامست، ای صنم

عارضت ماه تمامست، ای صنم

 غزل شمارهٔ ۴۴۹

ای پیکر خجسته، چه نامی؟ فدیت لک

دیگر سیاه چرده ندیدم بدین نمک

غزل شمارهٔ ۴۲۷

جفت شادیست بعید، آنکه تو داری شادش

مقبل آنست که آیی به مبار کبادش

زلف مشکینت چو دامست، ای پسر

عارضت ماه تمامست، ای پسر

در فروغ روی و چین.....

مهر گسل گشت یار، عهد شکن شد حبیب

اصل خطر شد دوا، رای خطا زد صلیب

خوارم و بی‌وصل دوست خوار بود آدمی

از ما به فتنه سرمکش، ای ناگزیر ما

که آمیزشیست مهر ترا با ضمیر ما

ما قصه‌ای که بود نمودیم...