سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

يادش به خير! بچه كه بوديم آينه شكسته‌ها را برداشته و رو به خورشيد مي‌گرفتيم و آنگاه كمي مايل به سمت دخمه‌ها و غارها و حفره‌هاي تاريك گرفته و آنها را روشن مي‌كرديم. آن فضاهاي تاريك اگرچه به ظاهر با آينه‌هاي ما روشن مي‌شدند اما در حقيقت بر سفره خورشيد بودند. حال، رحمت‌ها و نوازش‌هاي ما نسبت به ديگران دقيقاً همين گونه‌اند. كسي كه رو به خدا كند از رحمت و لطف او سرشار مي‌شود و آنگاه روي به هر كسي نمايد رحمت خويش را نثار خواهد كرد. اين است كه رسول خدا صلي‌الله عليه و آله و سلم فرمود: مردم اگر نسبت به يكديگر رأفت و عطوفتي روا مي‌دارند ريشه در رحمت خداوند دارد.
سوزن ما دوخت هر جا هر چه دوخت
ز آتش ما سوخت هر شمعي كه سوخت
ما به دريا حكم توفان مي‌دهيم
ما به سيل و موج فرمان مي‌دهيم(1)
و حرف آخر اينكه: قرآن كريم با بسم‌الله الرحمن الرحيم آغاز مي‌شود نشانه آن است كه در دستگاه خداوند رحمت و مهر و عشق حرف اول را مي‌زند:
در اين خاك در اين خاك در اين مزرعه پاك
به جز مهر به جز عشق دگر تخم نكاريم(2)

1ـ پروين اعتصامي
2ـ ديوان شمس