سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

همه چيز ملك خداست.
پس اين بدن ما نيز ملك اوست و به خاطر همين است كه خداوند حتى روى نوع پوشش ما هم نظر دارد. يا مثلاً مى گويد: حق ندارى حسود، مغرور يا بخيل باشى، چون ما را ملك خود مى داند و مى گويد: در ملك من نبايد حسادت و غرور و بخل وارد شود، و اين درست مثل اين است كه كسى به شما بگويد حق نداريد در خانه من زباله بريزيد و درست هم مى گويد.
مشكل بشر اين است كه خود را مالك مى داند و به همين خاطر هم هست كه هر روز خود را نوعى بزك كرده و آرايش مى كند و به برزن و بازار مى آيد و كسى هم نمى تواند بگويد: آقا يا خانم! بالاى چشمتان ابروست!
اين حس مالكيت عجب حس خطرناكى است!
كسى تعريف مى كرد كه در تلويزيون انگليس ميزگردى درباره پوشش و حجاب بانوان برگزار شده بود و هركس نظرات خود را مى گفت، يكمرتبه خانمى كه در آنجا حضور داشت برخاست و لباس خود را از تن بيرون كرد، و داد و فرياد به راه انداخت كه اين بحث ها چيست كه مطرح مى كنيد، اين تن، تنِ من است بخواهم مى پوشانم، نخواهم نمى پوشانم و به كسى چه مربوط كه در حريم زندگى خصوصى من دخالت داشته باشد.
و قرآن در سوره حمد كه هر روز در نماز مى خوانيم و آن را ام الكتاب و مادر قرآن مى نامند يك حرف مادر و كليدى دارد وآن هم اين است كه: خدا مالك است يعنى اى انسان! خيال مالكيت را از سر بيرون كن و هيچ كارى بى اجازه نكن نه فقط درباره ديگران حتى درباره خودت.
پس هر جورى نپوش، هر جورى حرف نزن، هر چيزى را نبين.
يعنى درست مثل سيستم ادارى كه حتى يك خودكار را بى اجازه نمى شود جابه جا كرد و براى هر كارى بايد مجوزى مكتوب داشته باشى يا مثل حقوق دان ها كه در محكمه اگر چيزى گفته يا مى نويسند بر اساس يك بند يا بندهايى از قانون است؛ اگرنه پذيرفته نخواهد شد، ما نيز هر كارى مى كنيم بدون مجوز مجاز نخواهد بود و به قول معروف: بزن تا بريم معنا ندارد.

منبع : http://www.ravy.ir/content400616.html

http://www.iran-newspaper.com/