غزل شمارهٔ ۹۳۹

به گوش و هوش من آمدند ای ساقی دوش

که جام جم بستان و می حلال بنوش

بیا که مجلس عشقست و عاشقان ....

غزل شمارهٔ ۸۳۹

مال قلبش کن لام است ای پسر

قلب آدم نیز دام است ای پسر

دام را بگذار تا فارغ .....

غزل شمارهٔ ۷۷۳

چارپا در پی علف گردد

تا به وقتی که خود تلف گردد

آدمیئی که معرفت ........

غزل شمارهٔ ۷۷۰

نقشش نه خیالی است که در خواب توان دید

یا ماه هلالی است که در آب توان دید

هر دیده که او مست شد ....

غزل شمارهٔ ۷۴۸

سیدم روح اعظمش خوانند

آب ارواح و آدمش خوانند

روح اعظم به اعتبار....

غزل شمارهٔ ۶۸۷

در مرتبه ای ساجد در مرتبه ای مسجود

در مرتبه ای عابد در مرتبه ای معبود

در مرتبه ای عبد است در مرتبه ....

غزل شمارهٔ ۶۷۱

جیب شب آفتاب چون بگشود

از گریبان روز رو بنمود

شب امکان خیال .......

غزل شمارهٔ ۵۲۰

نطق حیوان جمع کن تا آدمی حاصل شود

گر بیاید تربیت از کاملی کامل شود

جان تو از عالم علوی تنت ....

غزل شمارهٔ ۴۰۰

روحها در روح اعظم فانی است

در حقیقت خدمتش هم فانی است

گرچه آدم باقی است ...

غزل شمارهٔ ۳۷۱

موجود حقیقی به جز از ذات خدا نیست

مائیم صفات و صفت از ذات جدا نیست

جز عین یکی در دو جهان .....

غزل شمارهٔ ۳۳۸

هر چه می بینی همه انوار اوست

صورت و معنی ما آثار اوست

دل به او دادیم و او دلدار ...

غزل شمارهٔ ۳۲۶

چشم چراغ من ز نور روی جانان روشنست

بنگر چنین نور خوشی در دیدهٔ جان منست

غزل شمارهٔ ۲۵۴

این خوشست و آن خوشست و این و آن با هم خوشست

جان جانان خوش نشسته نزد ما بی غم خوشست

غزل شمارهٔ ۲۱۶

دل ما در هوای الوند است

در سر زلف یار دربند است

غزل شمارهٔ ۱۴۶

ختم رسل که سید اولاد آدم است

آخر بود به صورت و معنی مقدم است

غزل شمارهٔ ۴۵

چیست عالم شبنمی از نهر ما

کیست آدم عارفی در شهر ما

قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵

خرد پیمانهٔ انصاف اگر یک بار بردارد

بپیماید هر آن چیزی که دهقان زیر سر دارد

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۲

گفتیم خدای هر دو عالم

گفتیم محمد و علی هم

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰

دُرد دردش خورده ام تا صاف درمان یافتم

دل ز جان برداشتم تا وصل جانان یافتم