حکمت و اخلاق

چون هنر مرغ فراوان شود

مرغ ز بر دست سلیمان ...

غزل شمارهٔ ۱۱۳

در ازل، عکس می لعل تو در جام، افتاد

عاشق سوخته دل، در طمع .....

قصهٔ عتیبه و ریا

معتمر نام، مهتری ز عرب

رفت تا روضهٔ نبی یک...

غزل شمارهٔ ۲۶

اگر در جلوه میری سمند باد جولانرا

بفرما تا فرو روبم به مژگان خاک...

غزل شمارهٔ ۹۵

ای صبا قصهٔ عشاق بر یار بگو

خبری از من دلداده به دلدار بگو

از رسانیدن پیغام رهی ...

غزل شمارهٔ ۲۸

سر نخوانیم که سودا زدهٔ موئی نیست

آدمی نیست که مجنون پری‌روئی نیست

هرگز از بند و غم آزاد.....

دیباچه

به نام آن که جان را فکرت آموخت

چراغ دل به نور جان برافروخت

ز فضلش هر دو عالم ....

غزل شمارهٔ ۹۳۹

به گوش و هوش من آمدند ای ساقی دوش

که جام جم بستان و می حلال بنوش

بیا که مجلس عشقست و عاشقان ....

غزل شمارهٔ ۸۳۹

مال قلبش کن لام است ای پسر

قلب آدم نیز دام است ای پسر

دام را بگذار تا فارغ .....

غزل شمارهٔ ۷۷۳

چارپا در پی علف گردد

تا به وقتی که خود تلف گردد

آدمیئی که معرفت ........

غزل شمارهٔ ۷۷۰

نقشش نه خیالی است که در خواب توان دید

یا ماه هلالی است که در آب توان دید

هر دیده که او مست شد ....

غزل شمارهٔ ۷۴۸

سیدم روح اعظمش خوانند

آب ارواح و آدمش خوانند

روح اعظم به اعتبار....

غزل شمارهٔ ۶۸۷

در مرتبه ای ساجد در مرتبه ای مسجود

در مرتبه ای عابد در مرتبه ای معبود

در مرتبه ای عبد است در مرتبه ....

غزل شمارهٔ ۶۷۱

جیب شب آفتاب چون بگشود

از گریبان روز رو بنمود

شب امکان خیال .......

غزل شمارهٔ ۵۲۰

نطق حیوان جمع کن تا آدمی حاصل شود

گر بیاید تربیت از کاملی کامل شود

جان تو از عالم علوی تنت ....

غزل شمارهٔ ۴۰۰

روحها در روح اعظم فانی است

در حقیقت خدمتش هم فانی است

گرچه آدم باقی است ...

غزل شمارهٔ ۳۷۱

موجود حقیقی به جز از ذات خدا نیست

مائیم صفات و صفت از ذات جدا نیست

جز عین یکی در دو جهان .....

غزل شمارهٔ ۳۳۸

هر چه می بینی همه انوار اوست

صورت و معنی ما آثار اوست

دل به او دادیم و او دلدار ...

غزل شمارهٔ ۳۲۶

چشم چراغ من ز نور روی جانان روشنست

بنگر چنین نور خوشی در دیدهٔ جان منست