Deprecated: Array and string offset access syntax with curly braces is deprecated in /home/nsun/public_html/old/engine/classes/templates.class.php on line 239 انسان و قرآن - انسان http://old.n-sun.ir/ fa انسان و قرآن - انسان http://old.n-sun.ir/yandexlogo.png http://old.n-sun.ir/yandexsquarelogo.png DataLife Engine سوره النمل آیه 1 http://old.n-sun.ir/qoran/ayatallah/3352-سوره-النمل-آیه--1.html بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ طس ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْ‌آنِ وَكِتَابٍ مُّبِينٍ ﴿١﴾ به نام خداوند بخشنده بخشايشگر طس - این آیات قرآن و کتاب مبین است، ﴿١﴾ آیات الهی به روایت قرآن Sat, 28 Feb 2015 21:59:13 +0330 027001 سوره النمل آیه  1 العربي بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ طس ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْ‌آنِ وَكِتَابٍ مُّبِينٍ ﴿١﴾ فارسي به نام خداوند بخشنده بخشايشگر طس - این آیات قرآن و کتاب مبین است، ﴿١﴾ Urdo اللہ کے نام سے جو رحمان و رحیم ہے ط س یہ آیات ہیں قرآن اور کتاب مبین کی (1 Uyghur ناھايىتى شەپقەتلىك ۋە مېھرىبان اﷲ نىڭ ئىسمى بىلەن باشلايمەن طا، سىن. بۇ، قۇرئاننىڭ ۋە روشەن كىتابنىڭ ئايەتلىرىدۇر (1 Sindhi الله ٻاجھاري مھربان جي نالي سان (شروع طٰسٓ، ھي قرآن ۽ پڌري ڪتاب جون آيتون آھن. (1 Kurdish به ناوی خوای به‌خشنده‌ی میهره‌بان (به ناوی ئه‌و خوایه‌ی كانگای ڕه‌حمه‌ت و سۆزو به‌زه‌ییه‌ سه‌رنجی سه‌ره‌تای سوره‌تی (1لبقره‌) بده‌، ئه‌وه ئایه‌ته‌کانی ئه‌م قورئانه‌ن و فه‌رمانی کتێبێکی پیرۆزو ئاشکرا و ڕوونه‌. (1 Divehi رحمن ވަންތަ رحيم ވަންތަ اللَّه ގެ اسم ފުޅުން ފަށައިގަންނަމެވެ ط س (މި އަކުރުތަކުގެ مرادދެނެވޮޑިގެންވަނީ اللَّهއެވެ.) މިއީ ކީރިތި قرآنގެ އަދި ބަޔާންވެގެންވާ ފޮތެއްގެ آيةތަކެވެ. (އެބަހީ: ބަޔާންވެގެންވާ ފޮތެއްކަމުގައިވާ قرآن ގެ آية ތަކެވެ.) (1 Azerbaijani Mərhəmətli, rəhmli Allahın adı ilə Ta, Sin! Bu, Qur’anın və (haqqı batildən ayıran) açıq-aydın bir Kitabın ayələridir! (1 Albanian Me emër të Allahut, Mëshirues dhe Përdëllimtar i Madh Tâ, Sín. Këto janë ajetet e Kur’anit dhe Librit të qartë, (1 German Im Namen des barmherzigen und gnädigen Gottes Ta Sin. Dies sind die Verse des Quran - eines deutlichen Buches. (1 Uzbekistan Меҳрибон ва раҳмли Аллоҳнинг номи билан бошлайман. (Аллоҳ таоло ўз китобини "бисмиллаҳ" билан бошлагани мусулмонларга ҳам ўрнак, улар ҳам доим ўз сўзларини ва ишларини "бисмиллаҳ" билан бошламоқлари лозим. Пайғамбар алайҳиссалом ҳадисларидан бирида: "Эътиборли ҳар бир иш "бисмиллаҳ" билан бошланмас экан, унинг охири кесикдир", деганлар. Яъни, баракаси бўлмайди, охирига етмайди То. Сийн. Ушбулар Қуръон-очиқ китоб оятларидир. (1 Spanish ¡En el nombre de Alá, el Compasivo, el Misericordioso Ta. Sin.ESTOS SON MENSAJES del Qur'án --una escritura divina clara en sí misma y que muestra claramente la verdad: (1 Indonesia Dengan menyebut nama Allah Yang Maha Pemurah lagi Maha Penyayang Thaa Siin (Surat) ini adalah ayat-ayat Al Quran, dan (ayat-ayat) Kitab yang menjelaskan, (1 English In the Name of Allah, the Beneficent, the Merciful  Ta Sin! These are the verses of the Quran and the Book that makes (things) clear (1 Italian In nome di Allah , il Compassionevole, il Misericordioso Ta', Sîn. Ecco i versetti del Corano e di un Libro chiarissimo, (1 Barbari S yisem n Öebbi, Aênin Ipêunun Ïs. Atnan issekniyen n Leqwôan, akked Tezmamt ipbegginen. (1 Bulgarian В името на Аллах, Всемилостивия, Милосърдния  Та. Син. Тези са знаменията на Корана - ясната Книга - (1 Bengali শুরু করছি আল্লাহর নামে যিনি পরম করুণাময়, অতি দয়ালু ত্বা, সীন। এ-সব হচ্ছে কুরআনের তথা সুস্পষ্ট গ্রন্থের বাণীসমূহ, -- (1 Bosnia U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog Tā Sīn. Ovo su ajeti Kur'ana i Knjige jasne, (1 Portuguese Em nome de Deus, o Clemente, o Misericordioso Tah, Sin. Estes são os versículos do Alcorão, o Livro lúcido, (1 Tatar Рәхимле шәфкатьле Аллаһ исеме белән башлыйм эшемне Та син. Мәгънәсе мәгълүм түгел. Ошбу сүзләр Коръән аятьләредер вә хак белән батылны аеручы хак китаптыр. (1 Tajik Ба номи Худовандибахшояндаи меҳрубон То, син. Ин аст оёти Қуръон ва китоби равшангар. (1 Tamil அளவற்ற அருளாளன், நிகரற்ற அன்பாளன், அல்லாஹ்வின் பெயரால்! (தொடங்குகிறேன் தா, ஸீன். இவை குர்ஆனுடைய தெளிவான வேதத்துடைய - வசனங்களாகும்.(1 Thai ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปราณี ผู้ทรงเมตตาเสมอ ฏอ ซีน เหล่านี้คือโองการทั้งหลายของอัรกุรอาน และคัมภีร์อันชัดแจ้ง (1 Turkish Rahman ve rahim Allah adiyle Ta sin, bunlardır Kur'an'ın, gerçekle batılı açıklayan kitabın ayetleri. (1 Czech Ve jménu Boha milosrdného, slitovného Tá sín. Toto jsou verše Koránu a Písma zjevného, (1 Chinese 奉至仁至慈的真主之名 塔，辛。这些是《古兰经》--判别真伪的经典--的节文， (1 Russian С именем Аллаха Милостивого, Милосердного Та син. Это [то, что читается] – аяты Корана и разъясняющей Книги [Корана же], (1 Romanian În numele lui Dumnezeu cel Milos şi Milostiv Ta. Sin. Acestea sunt versetele Coranului, ale unei Cărţi desluşite, (1 Japanese 慈悲あまねく慈愛深きアッラーの御名において ター・スィーン。これはクルアーンの印（凡ての事物を）明瞭にする啓典の印であり， (1 Swedish I GUDS, DEN NÅDERIKES, DEN BARMHÄRTIGES NAMN Taa seen. DETTA ÄR budskap ur Koranen, en Skrift som är klar i sig själv och som klart framställer sanningen, (1 Swahili KWA JINA LA MWENYEZI MUNGU MWINGI WA REHEMA MWENYE KUREHEMU T'aa Siin. (T'. S.), Hizi ni Aya za Qur'ani na Kitabu kinacho bainisha; (1   المصدر   *  منبع *Source *    ที่มา  *   Источник  *   स्रोत  *   來源 *  Burimi  *  Zdroj  *  bron * Quelle   چهل ترجمه آیه فوق شامل  :  فارسی English  ,  Norwegian ,  Japanese , French  , German  , Hindi , Dutch   , Chinese , Kurdish  ,   Hvsayy  ,  Russian  ,  .....  در مجله اینترنتی انسان شگفتيهاي آفرينش http://old.n-sun.ir/qoran/ayatquran/3351-شگفتيهاي-آفرينش.html بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحاباً ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُکاماً فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ  مِنْ جِبالٍ فِيها مِنْ بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشاءُ يَکادُ سَنا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصارِ * آیات قرآن به روایت تصویر Wed, 25 Feb 2015 23:42:59 +0330     شگفتيهاي آفرينش بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحاباً ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُکاماً فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ  مِنْ جِبالٍ فِيها مِنْ بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشاءُ يَکادُ سَنا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصارِ * به نام خداوند بخشنده بخشايشگر آيا نديدي که خداوند ابرهايي را به آرامي مي‏راند، سپس ميان آنها پيوند مي‏دهد، و بعد آن را متراکم مي‏سازد؟! در اين حال، دانه‏هاي باران را مي‏بيني که از لابه‏ لاي آن خارج مي‏شود؛ و از آسمان از کوه‏ هايي که در آن است (ابرهايي که همچون کوه‏ها انباشته شده‏اند) دانه‏ هاي تگرگ نازل مي‏کند، و هر کس را بخواهد بوسيله ي آن زيان مي‏رساند، و از هر کس بخواهد اين زيان را برطرف مي‏کند؛ نزديک است درخشندگي برق آن (ابرها)چشمها را ببرد! * « سوره النور آیه 43  » In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful Do you not see that Allah drives along the clouds, then gathers  them together, then piles them up, so that you see the rain coming forth from their midst? And He sends down of the clouds that are (like) mountains wherein is hail, afflicting therewith whom He pleases and turning it away from whom He pleases; the flash of His lightning almost takes away the sight An-Nur[24:43] مطالب مرتبط : دریافت فایل صوتی تفسیر آيات 41 تا 45 سوره نور ( مفسر :  آقای دکتر محمد علی انصاری )  مجله اینترنتی انسان   دریافت فایل تصویری انسان دوزخي http://old.n-sun.ir/qoran/nsunquran/3349-انسان-دوزخي.html انسان دوزخي سوره زمر – آیه 8 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ *وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنِيباً إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ ما کانَ يَدْعُوا إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَلِيلاً إِنَّکَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ «8»   انسان به روایت قرآن Thu, 12 Feb 2015 20:24:12 +0330 انسان دوزخي سوره زمر – آیه 8  بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ  وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنِيباً إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ ما کانَ يَدْعُوا إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَلِيلاً إِنَّکَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ «8»  به نام خداوند بخشنده بخشايشگر  هنگامي که انسان را زياني رسد، پروردگار خود را مي‏خواند و بسوي او باز مي گردد؛ اما هنگامي که نعمتي از خود به او عطا کند، آنچه را بخاطر آن قبلا خدا را مي خواند از ياد مي‏برد و براي خداوند همتاياني قرارمي‏دهد تا مردم را از راه او منحرف سازد؛ بگو: «چند روزي از کفرت بهره‏گير که از دوزخياني!» تفسیر نمونه هنگامي که انسان را زياني رسد پروردگار خود را مي‏خواند، و به سوي او بازمي‏گردد، اما هنگامي که نعمتي از خود به او عطا کند آنچه را به خاطر آن قبلا خدارا مي‏خواند به فراموشي مي‏سپرد، و براي خداوندشبيه‏هائي قرار مي‏دهد، تا مردم را از راه او منحرف سازد، بگو چند روزي از کفرت بهره گير که از اصحاب دوزخي! تفسير: آيا عالمان و جاهلان يکسانند؟! در آيات گذشته سخن از توحيد استدلالي و معرفت پروردگار از طريق مطالعه آيات عظمت او در آفاق و انفس بود، آيات مورد بحث نخست از توحيد فطري سخن به ميان مي‏آورد و روشن مي‏سازد آنچه را که انساناز طريق عقل و خرد و مطالعه نظام آفرينش درک مي‏کند به صورت فطري در اعماق جانش وجود دارد که در تجليگاه مشکلات، و طوفانهاي حوادث، خود را نشان مي‏دهد، ولي اين انسانفراموشکار وقتي طوفان حوادث فرونشست دوباره گرفتار غفلت و غرور مي‏شود. مي‏فرمايد: «هنگامي که انسان را زياني رسد (نور توحيد در قلبش درخشيدن مي‏گيرد) پروردگار خود را مي‏خواند در حالي که به سوي او بازمي‏گردد و از گناه و غفلت خود پشيمان است» (و اذا مس الانسان ضر دعا ربه منيبا اليه). اما هنگامي که خدا نعمتي از خودش به او عطا کند گرفتاريهاي گذشته را که به خاطر آن دست به دامن لطف الهي زده بود به فراموشي مي‏سپارد» (ثم اذا خوله نعمة منه نسي ما کان يدعوا اليه من قبل). «براي خداوندشبيهان و شريکاني درست مي‏کند، و به پرستش آنها برمي‏خيزد، تا علاوه بر گمراهي خويش مردم را نيز از راه خدا منحرف سازد» (و جعل لله اندادا ليضل عن سبيله). منظور از «انسان» در اينجا انسانهاي عادي و تربيت‏نايافته در پرتو تعليمات انبياء است، وگرنه دست‏پروردگان مردان حق همچون خود آنان در «سراء» و «ضراء» در ناراحتيها و راحتيها، در ناکاميها و کاميابيها همواره به ياد او هستند، و دست به دامن لطف او دارند. منظور از «ضر» در اينجا هرگونه گزند و زيان و ناراحتي است، خواه جنبه جسماني داشته باشد يا روحي. «خولناه» از ماده «خول» (بر وزن عمل) به معني سرکشي و مراقبت مداوم از چيزي است، و از آنجا که چنين توجه خاصي مستلزم اعطا و بخشش است اين ماده در معني «بخشيدن» به کار رفته است. جمعي نيز گفته‏اند از «خول» (بر وزن عمل) که به معني خدمتگزار است، آمده، بنابراين «خوله» به معني «خدمتگزاراني به او بخشيد» مي‏باشد، و سپس در هرگونه بخشيدن نعمت به کار رفته است. بعضي نيز اين ماده را به معني فخر و مباهت دانسته‏اند، بنابراين جمله فوق به مني مفتخر ساختن کسي از طريق اعطاي نعمتي است. روي هم‏رفته اين جمله علاوه بر مسأله اعطاء و بخشش توجه عنايت مخصوص خداوند را نيز منعکس ميکند. تعبير «منيبا اليه» نشان مي‏دهد که انساندر حالات سخت که تمام پرده‏هاي غرور و غفلت کنار مي‏رود هرچه غير از خدا است رها کرده و به سوي او بازمي‏گردد، و در مفهوم «انابه» و بازگشت اين حقيقت نيز افتاده که جايگاه اصلي انسان و مبداء و مقصد او نيز خدا بوده است. «انداد» جمع «ند» (بر زن ضد) به معني مثل و ماننند است، با اين تفاوت که «مثل» مفهوم وسيعي دارد، ولي «ند» تنها به معني مماثلت در حقيقت و گوهر چيزي است. تعبير به «جعل» نشان مي‏دهد که انسانبا پندار و خيال خام خود مثل و مانندي براي خدامي‏تراشد و جعل مي‏کند، چيزي که به هيچوجه با واقعيت تطبيق نمي‏کند. جمله «ليضل عن سبيله» نشان مي‏دهد که گمراهان مغرور تنها به گمراهي خويش قناعت نمي‏کنند، بلکه سعي دارند ديگران را هم به اين وادي بکشانند. به هر حال بارها در آيات قرآن مجيد به رابطه «توحيد فطري» و «حوادث سخت زندگي» که تجليگاه آن است اشاره شده، و دگرگوني و کم‏ظرفيتي اين انسان مغرور که به هنگام وزش طوفانها رنگ الهي و توحيدي خالص به خود مي‏گيرد، و به هنگام فرونشستن طوفان تغيير رنگ مي‏دهد و لجوجانه در مسير شرک گام برمي‏دارد، منعکس شده است. و چه بسيارند اين افراد متلون، و چه کمند کساني که پيروزيها و نعمتها و آرامش‏ها و طوفانها اقيانوس آرام وجود آنها را دگرگون نسازد. آري يک ظرف آب يا يک استخر کوچک با نسيمي به هم مي‏خورد ولي اقيانوس کبير به خاطر عظمتش در مقابل طوفانهاي سخت آرام است، و از همين جهت نام آرام به خود گرفته است. در پايان آيه اينگونه افراد را با تهديدي صريح و قاطع و برنده مخاطب ساخته، مي‏گويد: «به او بگو از کفر و کفرانت کمي بهره گير و چند روزي را به غفلت و غرور طي کن اما بدان که از اصحاب دوزخي» (قل تمتع بکفرک قليلا انک من اصحاب النار). مگر چنين انسان کوته‏فکر گمراه و گمراه‏کننده سرنوشتي غير از اين مي‏تواند داشته باشد. نکته‏ ها: در اين دو آيه اشارات لطيفي به نکته‏هاي جالبي شده است که با کمي دقت روشن مي‏گردد: - در آيه نخست، يکي از فلسفه‏هاي مهم حوادث تلخ و ناگوار کنار رفتن پرده‏هاي غرور و غفلت از مقابل چشم دل، و شعله‏ور گشتن فروغ ايمان، و بازگشت و انابه به سوي پروردگار ذکر شده، و پاسخي است به آنها که وجود حوادث تلخ زندگي را اشکالي بر مسأله نظام آفرينش يا عدالت پروردگار مي‏پندارند. - آيه دوم با عمل و خودسازي شروع مي‏شود و با علم و معرفت پايان مي‏يابد، چرا که تا خودسازي نباشد نور معرفت بر دل نمي‏تابد، و اصولا اين دو از يکديگر جدا نيستند. - تعبير به «قانت اناء الليل» که به صورت اسم فاعل آمده با توجه به مطلق بودن کلمه «الليل» دليل بر تداوم و استمرار عبوديت و خضوع آنها در پيشگاه خدا است، چرا که اگر عمل مداوم نباشد تأثير آن ناچيز است. - علم و آگاهي اضطراري که به هنگام نزول بلا حاصل مي‏شود و انسان را به مبدأ آفرينش پيوند مي‏دهد در صورتي مصداق حقيقي علم است که بعد از فرونشستن طوفان حادثه ادامه يابد، لذا آيات فوق کساني را که در لحظه بلا بيدار مي‏شوند و بعد از آن در فراموشي فرومي‏روند در صف جاهلان قرار داده، بنابراين عالمان واقعي آنها هستند که در همه حال به او توجه دارند. - جالب اينکه در پايان آيه اخير مي‏گويد: تفاوت علم و جهل را نيز «صاحبان» مغز مي‏فهمند! چرا که جاهل ارزش علم را هم نمي‏داند!، در حقيقت هر مرحله‏اي از علم مقدمه براي مرحله ديگر است. - علم در اين آيه و آيات ديگر قرآن به معني دانستن يک مشت اصطلاحات يا روابط مادي در ميان اشياء، و به اصطلاح «علوم رسمي» نيست، بلکه منظور از آن معرفت و آگاهي خاصي است که انسان را به «قنوت» يعني اطاعت پروردگار، و ترس از دادگاه او و اميد به رحمت خدادعوت مي‏کند، اين است حقيقت علم، و علوم رسمي نيز اگر در خدمت چنين معرفتي باشد علم است، و اگر مايه غرور و غفلت و ظلم و فساد در ارض شود و از آن «کيفيت و حالي» حاصل نشود «قيل و قالي» بيش نيست. - بر خلاف آنچه بيخبران مي‏پندارند و مذهب را عامل تخدير مي‏شمرند مهمترين دعوت انبيا به سوي علم و دانش بوده است، و بيگانگي خود را با جهل در همه جا اعلام کرده‏اند، علاوه بر آيات قرآن که از هر فرصتي براي بيان اين حقيقت استفاده مي‏کند تعبيراتي در روايات اسلامي ديده مي‏شود که بالاتر از آن در اهميت علم تصور نمي‏شود. در حديثي از پيغمبر گرامي اسلام مي‏خوانيم :لا خير في العيش الا لرجلين عالم مطاع او مستمع واع: «زندگي جز براي دو کس فايده ندارد: دانشمندي که نظرات او اجرا گردد، و دانش‏طلباني که گوش به سخن دانشمندي دهند». در حديث ديگري از امام صادق مي‏خوانيم: ان العلماء ورثة الانبياء و ذاک ان الانبياء لم يورثوا درهما و لا دينارا، و انما اورثوا احاديث من احاديثهم، فمن اخذ بشي‏ء منها فقد اخذ حظا وافرا، فانظروا علمکم هذا عمن تأخذونه فان فينا اهل البيت في کل خلف عدولا ينفون عنه تحريف الغالين و انتحال المبطلين و تأويل الجاهلين: «دانشمندان وارثان پيامبرانند، چرا که پيامبران درهم و ديناري از خود به يادگار نگذاشتند، بلکه علوم و احاديثي از آنها به يادگار ماند، هرکس بهره‏اي از آن داشته باشد بهره فراواني از ميراث پيامبران دارد، سپس امام مي‏افزايد: بنگريد علم خود را از چه کسي مي‏گيريد (از علماي واقعي، يا عالم نماها؟)بدانيد در ميان ما اهل‏بيت در هر عصري افراد عادل و مورد اعتمادي هستند که تحريف تندروان، و ادعاهاي بي‏اساس منحرفان، و توجيهات جاهلان را از اين آئين پاک نفي مي‏کنند». - در آيه اخير از سه گروه سخن به ميان آمده: عالمان و جاهلان و اولوالالباب، در حديثي از امام صادق عليه‏السلام در تفسير اين سه گروه مي‏خوانيم: نحن الذين يعلمون و عدونا الذين لا يعلمون، و شيعتنا اولوالالباب: «مائيم عالمان و دشمنان ما جاهلانند و شيعيان ما اولوالالباب هستند». روشن است که اين تفسير به عنوان بيان مصداقهاي واضح آيه است و عموميت مفهوم آيه را نفي نمي‏کند. - در حديثي آمده است: امير مؤمنان علي عليه‏السلام شبي از مسجد کوفه به سوي خانه خويش حرکت کرد در حالي که کميل بن زياد که از دوستان خاص آن حضرت بود او را همراهي مي‏کرد، در اثناء راه از کنار خانه مردي گذشتند که صداي تلاوت قرآنش بلند بود، و اين آيه را امن هو قانت آناء الليل... با صداي دلنشين و حزين مي‏خواند، کميل در دل از حال اين مرد بسيار لذت برد، و از روحانيت او خوشحال شد، بي‏آنکه چيزي بر زبان براند، امام عليه‏السلام رو به سوي او کرد و فرمود: سر و صداي اين مرد مايه اعجاب تو نشود او اهل دوزخ است! و به زودي خبر آن را به تو خواهم داد! کميل از اين مسأله در تعجب فرورفت، نخست اينکه امام عليه‏السلام به زودي از فکر و نيت او آگاه گشت و ديگر اينکه شهادت به دوزخي بودن اين مرد ظاهر الصلاح داد، مدتي گذشت تا سرانجام کار خوارج به آنجا رسيد که در مقابل امير مؤمنان عليه‏السلام ايستادند و حضرت با آنها پيکار کرد در حالي که قرآن را آن گونه که نازل شده بود حفظ داشتند، امير مؤمنان علي عليه‏السلام رو به کميل کرد، در حالي که شمشير در دست حضرت بود و سرهاي آن کافران طغيانگر بر زمين افتاده بود، با نوک شمشير به يکي از آن سرها اشاره کرد و فرمود: اي کميل! امن هو قانت اناء الليل: يعني اين همان شخصي است که در آن شب تلاوت قرآن مي‏نمود، و حال او اعجاب تو را برانگيخت . کميل حضرت را بوسيد و استغفار کرد.1 تفسیر المیزان و اذا مس الانسان ضر دعا ربه منيبا اليه... کلمه (انابه) به معناي برگشتن است. و کلمه (خوله) ماضي است از باب تفعيل و از ماده (خول)، (تخويل) - به طوري که در مجمع البيان گفته - به معناي عطيه اي بزرگ به عنوان بخشش و کرامت است. بعد از آنکه در آيه قبلي سخن از کفرانگران نعمت بود و در آن فرمود: خداي سبحان با اينکه بي نياز از مردم است، مع ذلک اين عمل را براي آنان نمي پسندد، اينک در اين آيه تنبه مي دهد به اينکه انسان طبعا کفران پيشه است، با اينکه او بالفطره پروردگار خود را مي شناسد و در هنگام بيچارگي و اضطرار که دستش از همه جا کوتاه مي شود، بي درنگ رو به سوي او مي کند و از او نجات مي طلبد همچنان که خود او فرموده: (و کان الانسان کفورا)و نيز فرموده: (ان الانسان لظلوم کفار). بنابراين، معناي آيه چنين مي شود که: وقتي شدت و يا مرض يا قحطي و امثال آن به انسان مي رسد، پروردگار خود را در حالي که اعتراف به ربوبيتش دارد مي خواند، و به سوي او برمي گردد، و از ماسواي او اعراض مي کند، از او مي خواهد که گرفتاري اش را برطرف سازد. و معناي (ثم اذا خوله نعمة منه نسي ما کان يدعوا اليه من قبل) اين است که: چون خداي سبحان گرفتاريش را برطرف کرد و نعمتي از ناحيه خود به او داد، سرگرم و مستغرق در آن نعمت شده، دوباره آن گرفتاري اش را از ياد مي برد، گرفتاريي که خدا را به سوي آن مي خواند، يعني مي خواند تا آن را برطرف کند. و بنابراين کلمه (ما) در جمله (ما کان يدعوا اليه) موصوله است، و منظور از آن همان گرفتاريهاي قبل از نجات است. و ضمير در (اليه) به همان (ما) برمي گردد. ولي بعضي گفته اند: (ما) مصدريه است و ضمير در (اليه) به خداي سبحان برمي گردد، و معنايش اين است که: دعا کردن به سوي پروردگارش را از ياد مي برد، دعايي که قبل از رفع گرفتاري مي کرد بعضي ديگر گفته اند: کلمه (ما) موصوله است و مراد از آن خداي سبحان است. اين کلام از ساير وجوه بعيدتر است. (و جعل لله اندادا ليضل عن سبيله) - کلمه (اندادا) به معناي امثال است، و مراد از آن - به طوري که گفته شده - بتها و رب النوعهاي آنهاست. و لام در جمله (ليضل عن سبيله) لام عاقبت است، و معنايش اين است که: براي خدا امثالي گرفته که آنها را به پندار خود شريک در ربوبيت و الوهيت مي دانند تا آنجا که همين پندار باعث آن مي شود که مردم از راهخدا گمراه گردند؛ چون مردم داراي اين طبيعتند که به يکديگر نگاه مي کنند، هر چه آن يکي کرد اين هم کورکورانه تقليد مي کند و همان طور که با زبان دعوت مي شوند با عمل هم دعوت مي شوند. و بعيد نيست که مراد از (انداد) مطلق اسبابي باشد که بشر بر آنها اعتماد نموده، و آرامش دروني پيدا مي کند و در نتيجه از خدا غافل مي ماند. و يکي از آن اسباب، بتهاي بت پرستان است ؛ چون آيه شريفه همه انسانها را به اين وصف معرفي مي کند، و همهانسانها بت پرست نيستند، اگر چه مورد آيه کفارند، اما مورد مخصص نمي شود و باعث نمي گردد که بگوييم منظور از آيه هم همين مورد خاص است. (قل تمتع بکفرک قليلا انک من اصحاب النار) - يعنياي انسان غافل از خدا! با همين بي خبريت ازخدا، سرگرم باش، سرگرمي اندک و ناپايداري، چون تو از اهل آتشي، بازگشتت به سوي آتش است.و اين امر (سرگرم باش) امر و دستوري است تهديدي و در معناي خبر دادن است. يعني تو سرانجام به سوي آتش مي روي، و اين سرگرمي در چند روزي اندک، آتش را از تو دفع نمي کند. 2 منبع : 1.       تفسير نمونه مرجع عالیقدر اسلام  آیت الله مكارم شیرازى 2.       ترجمة تفسیر الميزان حضرت آیت الله علامه طباطبایى (رحمه الله) در این رابطه : موضوع : تفسیر سوره زمر آیات 6 الی8  مفسر : دکتر محمد علی انصاری مدت زمان : 38 دقیقه و 08 ثانیه حجم فایل : 36 /4  مگا بایت فرمت :  MP3 نوع فایل : صوتی دریافت فایل منبع : سایت راسخون سوره شعراء آیات 192 الی 197 http://old.n-sun.ir/qoran/ayatallah/3333-سوره-شعراء-آیات-192-الی-197.html بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ «192» نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ «193» عَلى قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ «194» بِلِسانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ «195» وَ إِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ «196» أَ وَ لَمْ يَکُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَماءُ بَنِي إِسْرائِيلَ «197» به نام خداوند بخشنده بخشايشگر مسلّماً این (قرآن) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است! ( ۱۹۲) روح الامین آن را نازل کرده است...  ( ۱۹۳) بر قلب (پاک) تو، تا از انذارکنندگان باشی! ( ۱۹۴) آن را به زبان عربی آشکار ... آیات الهی به روایت قرآن Sun, 26 Oct 2014 22:29:30 +0330 026197 سوره شعراء آیات 192 الی 197 العربي بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ «192» نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ «193» عَلى قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ «194» بِلِسانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ «195» وَ إِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ «196» أَ وَ لَمْ يَکُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَماءُ بَنِي إِسْرائِيلَ «197» فارسي به نام خداوند بخشنده بخشايشگر مسلّماً این (قرآن) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است! ( ۱۹۲) روح الامین آن را نازل کرده است...  ( ۱۹۳) بر قلب (پاک) تو، تا از انذارکنندگان باشی! ( ۱۹۴) آن را به زبان عربی آشکار (نازل کرد!  ((۱۹۵ ) و توصیف آن در کتابهای پیشینیان نیز آمده است! ( ۱۹۶) آیا همین نشانه برای آنها کافی نیست که علمای بنی اسرائیل بخوبی از آن آگاهند؟!( ۱۹۷ Urdo اللہ کے نام سے جو رحمان و رحیم ہے یہ رب العالمین کی نازل کردہ چیز ہے (192) اسے لے کر تیرے دل پر امانت دار روح اتری ہے (193) تاکہ تو اُن لوگوں میں شامل ہو جو (خدا کی طرف سے خلق خدا کو) متنبّہ کرنے والے ہیں (194) صاف صاف عربی زبان میں(195) اور اگلے لوگوں کی کتابوں میں بھی یہ موجود ہے (196) کیا اِن (اہلِ مکہ) کے لیے یہ کوئی نشانی نہیں ہے کہ اِسے علماء بنی اسرائیل جانتے ہیں؟ (197 Uyghur ناھايىتى شەپقەتلىك ۋە مېھرىبان اﷲ نىڭ ئىسمى بىلەن باشلايمەن شۈبھىسىزكى، قۇرئان ئالەملەرنىڭ پەرۋەردىگارى تەرىپىدىن نازىل قىلىنغاندۇر (192) ئاگاھلاندۇرغۇچىلاردىن بولۇشۇڭ ئۈچۈن، ئىشەنچلىك جىبرىئىل ئۇنى سېنىڭ قەلبىڭگە ئېلىپ چۈشتى (193–194) (قۇرئان) ئوچۇق ئەرەبى تىلىدا (نازىل بولدى) (195) ھەقىقەتەن قۇرئان ئىلگىرىكى (پەيغەمبەرلەرنىڭ) كىتابلىرىدا تىلغا ئېلىنغان (196) (ئابدۇللا ئىبن سالام ۋە ئۇنىڭ ئىمان ئېيتقان ھەمراھلىرىغا ئوخشاش) بەنى ئىسرائىل ئۆلىمالىرىنىڭ قۇرئاننى بىلىشى مۇشرىكلارغا (قۇرئاننىڭ توغرىلىقىنى كۆرسىتىدىغان) دەلىل بولمامدۇ؟ (197 Sindhi الله ٻاجھاري مھربان جي نالي سان (شروع ۽ بيشڪ اھو (قرآن) جھانن جي پالڻھار کان لاٿل آھي. (192) اُن کي رُوح الامين (يعني جبرئيل) لاٿو. (193) تنھنجي دل تي (ھن لاءِ) ته ڊيڄاريندڙن مان ٿئين. (194) (جو) پڌريءَ عربي ٻوليءَ ۾ آھي. (195) ۽ بيشڪ سندس خبر اڳين صحيفن ۾ (لکيل) آھي. (196) اُنھن لاءِ (اِھا) نشاني نه آھي ڇا ته بني اسرائيلن جا عالم اُن (جي حقانيت) کي ڄاڻن ھا. (197 Kurdish به ناوی خوای به‌خشنده‌ی میهره‌بان (به ناوی ئه‌و خوایه‌ی كانگای ڕه‌حمه‌ت و سۆزو به‌زه‌ییه‌ به‌ڕاستی ئه‌م قورئانه له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگاری جیهانه‌کانه‌وه ڕه‌وانه کراوه‌. (192) جوبره‌ئیلی ئه‌مین (فریشته‌ی وه‌حی) دایبه‌زاندووه‌. (193) بۆ سه‌ر دڵی تۆ ئه‌ی محمد صلی الله علیه وسلم تا بچیته ڕیزی ئه‌و که‌سانه‌وه که خه‌ڵکی بێدارده‌که‌نه‌وه و له خه‌وی غه‌فڵه‌ت دایانده‌چڵه‌کێنن. (194) به زمانی عه‌ره‌بی ڕوون و ئاشکرا، یاخود به زمانێکی پاراو و شیرین و ڕوون. (195) بێگومان هه‌واڵی ڕاستی و دروستی ئه‌م قورئانه له کتێبه پێشووه‌کاندا باسکراوه‌. (196) ئایا له‌وه‌دا به‌ڵگه و نیشانه نه‌بوو بۆ ئه‌و خه‌ڵکه که زاناکانی نه‌وه‌ی ئیسرائیل ده‌رباره‌ی پێغه‌مبه‌ر و قورئان، گه‌لێ شت ده‌زانن. (197 Divehi رحمن ވަންތަ رحيم ވަންތަ اللَّه ގެ اسم ފުޅުން ފަށައިގަންނަމެވެ ހަމަކަށަވަރުން، އެ قرآنއަކީ، عالمތަކުގެ ވެރިރަސްކަލާނގެ ބާވައިލެއްވި ފޮތެއްކަން ކަށަވަރެވެ. (192–193) ކަލޭގެފާނުގެހިތްޕުޅުގެ މައްޗަށް އެ قرآنއާއިގެން ފައިބައިވަޑައިގަތީ، جبريلގެފާނެވެ. އެއީ (މީސްތަކުންނަށް) إنذارކުރައްވާ ބޭކަލުންގެ ތެރެއިން ކަލޭގެފާނު ވެވަޑައިގަތުމަށެވެ. (194) (އެ قرآن ބާވައިލެއްވީ) بيان ވެގެންވާ عرب ބަހުންނެވެ. (195) އަދި ހަމަކަށަވަރުން، އިސްވެދިޔަ ނަބިއްޔުންގެ ފޮތްތަކުގައިވެސް އެ قرآنގެ ވާހަކަ ވާކަން ކަށަވަރެވެ. (196) إسـرآءيـل ގެދަރިންކުރެ، علمވެރިން އެކަންތައް ދަންނަކަން އެއީ، އެއުރެންނަށް (އެބަހީ: مكة ގެ مشرك ންނަށް) ހެތްކެއްކަމުގައި ނުވޭހެއްޔެވެ؟ (197 المصدر   *  منبع *Source *    ที่มา  *   Источник  *   स्रोत  *   來源 *  Burimi  *  Zdroj  *  bron * Quelle * fonte *    * fuente * மூல *  ソース ماخذ در این زمینه : ·        دریافت تفسیر  صوتی آیات 192 الی 199  سوره اشعراء  ( مفسر : آقای دکتر محمد علی انصاری) ·        دریافت تلاوت آیات 192 الی 220 سوره شعراء( قاری : استاد احمد ابوالقاسمی )   ·        چهل ترجمه آیه فوق شامل  :     در مجله اینترنتی انسان... German  , Hindi , Dutch   , Chinese , Kurdish  ,   Hvsayy  ,  Russian& هرگز فریاد مزن http://old.n-sun.ir/qoran/ayatquran/3332-هرگز-فریاد-مزن.html هرگز فریاد مزن   بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ  * وَ اقْصِدْ في مَشْيِكَ وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ اْلأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَميرِ* به نام خداوند بخشنده بخشايشگر * (پسرم! ) در راه‌رفتن ، اعتدال را رعایت کن ؛ از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشت‌ترین صداها صدای خران است . * ( سورة لقمان آیه 19 ) آیات قرآن به روایت تصویر Fri, 24 Oct 2014 20:35:19 +0330     هرگز فریاد مزن   بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ  *  وَ اقْصِدْ في مَشْيِكَ وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ اْلأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَميرِ*   به نام خداوند بخشنده بخشايشگر *  (پسرم! ) در راه‌رفتن ، اعتدال را رعایت کن ؛ از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشت‌ترین صداها صدای خران است . *  ( سورة لقمان آیه 19 ) In the Name of Allah , the Beneficent , the Merciful And pursue the right course in your going about and lower your voice ;  surely the most hateful of voices is braying of the asses  ( Quran – Luqman – ( 31:19)) در همین زمینه: 1.       تفسير نمونه ، اثر مرجع عالیقدر اسلام آیت الله مكارم شیرازى 2.       تفسیر  صوتی آیات  18 الی 20  سوره لقمان ( مفسر :  آقای دکتر محمد علی انصاری )  3.      دریافت فایل تصویری       روزی که انسان دنبال راه فرار میگردد !! http://old.n-sun.ir/qoran/nsunquran/3330-روزی-که-انسان-دنبال-راه-فرار-میگردد-!!.html روزی که انسان دنبال راه فرار میگردد !! سورهقیامت آیات  5 الی 15 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ  *  بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَهُ * يَسْئَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيامَةِ * فَإِذا بَرِقَ الْبَصَرُ * وَ خَسَفَ الْقَمَرُ * وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ * يَقُولُ الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ * کَلاَّ لا وَزَرَ * إِلى رَبِّکَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ * يُنَبَّؤُا الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ بِما قَدَّمَ وَ أَخَّرَ * بَلِ الْإِنْسانُ عَلى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ * وَ لَوْ أَلْقى مَعاذِيرَهُ * انسان به روایت قرآن Wed, 15 Oct 2014 21:54:27 +0330 روزی که انسان دنبال راه فرار میگردد !! سورهقیامت آیات  5 الی 15 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ  *  بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَهُ * يَسْئَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيامَةِ * فَإِذا بَرِقَ الْبَصَرُ * وَ خَسَفَ الْقَمَرُ * وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ * يَقُولُ الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ * کَلاَّ لا وَزَرَ * إِلى رَبِّکَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ * يُنَبَّؤُا الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ بِما قَدَّمَ وَ أَخَّرَ * بَلِ الْإِنْسانُ عَلى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ * وَ لَوْ أَلْقى مَعاذِيرَهُ * به نام خداوند بخشنده بخشايشگر *(انسان شک در معاد ندارد)بلکه او مي‏خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه کند. * (از اين رو) مي‏پرسد: «قيامت کي خواهد بود»؟! * (بگو:) در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش درآيد، * و ماه بي‏نور گردد، * و خورشيد و ماه يک جا جمع شوند، * آن روز انسان مي‏گويد: «راه فرار کجاست؟!» *  آن روز قرارگاه نهايي تنها به سوي پروردگار تو است؛ * و در آن روز انسان را از تمام کارهايي که از پيش يا پس فرستاده آگاه مي‏کنند. * بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است، * هر چند (در ظاهر) براي خود عذرهايي بتراشد. * تفسیر المیزان  : بيان اين سوره پيرامون مساءله قيامت کبري دور مي زند، نخست از وقوع روز قيامت خبر مي دهد، و در مرحله دوم آن روز را يکبار با ذکر چند نشانه، و بار ديگر با اجمالي از سرگذشت انسان در آن روز توصيف مي کند، و خبر مي دهد که اولين قدم در سير به سوي قيامت مرگ است، و در مرحله سوم سوره را با استدلال بر قدرت خداي تعالي بر اعاده عالم ختم نموده، اثبات مي کند همانطور که خداي تعالي بر خلقت نخستين عالم قادر بود همچنين بر خلقت بار دوم آن، که همان قيامت است قادر است و اين سوره به شهادت سياق آياتش در مکه نازل شده است. بل يريد الانسان ليفجر امامه راغب گفته کلمه (فجر) به معناي انفجار و شکاف وسيع برداشتن است، آنگاه مي گويد: گناه را هم بدان جهت فجور ناميدند که باعث شکافته شدن و دريده شدن حرمت ديانت است، مي گوييم: فلاني مرتکب فجور شد، و يا او فاجر است، و ايشان فجار و فجره اند. و کلمه (امام) ظرف مکان است، که به عنوان استعاره در زمان آينده استعمال مي شود، و منظور از اينکه فرمود: انسان، فجور امام خود را مي خواهد، اين است که مي خواهد در آينده عمرش جلوش شکافته و باز باشد و هر فجوري خواست مرتکب شود. آزادي طلبي انسان براي انجام هر کار دلخواه، انگيزه تکذيب قيامت و پرسش انکارآميزاز زمان آن استو جمله (ليفجر امامه) تعليلي است که در جاي معلل خود که همان تکذيب قيامت و زنده شدن بعد از مرگ باشد نشسته، و کلمه (بل) اعراض از اين پندار و گمان است که بعث و احيايي بعد از موت نباشد. مي فرمايد: نه، او گمان نمي کند که ما استخوانهايش را جمع نمي کنيم، بلکه مي خواهد مساءله بعث را تکذيب کند تا به اين وسيله پيش روي خود را در مدت عمرش باز کند، چون وقتي بعث و قيامتي نباشد، انسان چه داعي دارد با قيد و بند تقوي و ايمان دست و پاي خود را ببندد. اين آن معنايي است که سياق آيه به آيه مي دهد، و مفسرين وجوه ديگري در معناي آيه گفته اند، که هم از فهم بدور است، و هم با سياق سازگاري ندارد، و لذا از نقل آنها صرفنظر کرديم. در آيه شريفه مي توانست به ضمير انسان اکتفا کند و بفرمايد: (بل يريد ان يفجر امامه - بلکه او مي خواهد آزاد باشد)، ولي کلمه (انسان) را آورد، تا در توبيخ و سرکوبي او مبالغه کرده باشد، و به همين منظور اين کلمه را در اين آيه و آيات بعد از آن، چهار بار تکرار کرد. يسئل ايان يوم القيمه از ظاهر اين آيه بر مي آيد که بيان جمله (بل يريد الانسان ليفجر امامه) باشد، در نتيجه مي فهماند بيهوده نگفتيم (بل يريد الانسان...)، بلکه از سؤال او يعني (ايان يوم القيامه) اين معنا پيداست، و نيز پيداست که سوالش سؤال تکذيب است، مي خواهد بگويد اصلا روز قيامتي نيست، نه اينکه به آن ايمان داشته باشد و بخواهد از تاريخ وقوعش آگاه شود، چون اگر انسانسر تکذيب نداشته باشد، وقتي به سوي ايمان و تقوي دعوت مي شود، و به چنين خبر عظيمي تهديد مي گردد، و آيات بينات و ادله قاطعه هم بر صحت آن دعوت و آن تهديد دلالت مي کند، بايد از چنان خطري بر حذر شود و خود را به ايمان و تقوي مجهز نموده، آماده لقاي آن روز گردد، حال چه اينکه آن روز نزديک باشد و چه دور، براي اينکه هر آنچه آمدني و شدني است نزديک است، ديگر معنا ندارد بپرسد قيامت چه وقت قيام مي کند، پس اين سؤال جز به انگيزه تکذيب و استهزا نمي تواند باشد. فاذا برق البصر و خسف القمر و جمع الشمس و القمر در اين آيه چند نشانه از نشانه هاي قيامت ذکر شده، منظور از (برق بصر) تحير چشم در ديدن و دهشت زدگي آن است، و منظور از (خسوف قمر) بي نور شدن آن است. يقول الانسان يومئذ اين المفر اشاره به اينکه جستجو گريزگاه در قيامت از باب ظهور ملکاتآدمي است، يعني کجاست گريزگاه، در اينجا اين سؤال پيش مي آيد که با اينکه روز قيامت روز ظهور سلطنت الهي است، و هر انسانيمي داند مفر و فراري نيست، چطور مي پرسد اين المفر)؟ جواب اين سؤال آن است که در سوالهاي مشابه اين سؤال مکرر خاطرنشان کرديم که اين گونه سخنان در روز قيامت از باب ظهور ملکات آدمي است، کسي که در دنيا وقتي در شدت قرار مي گرفت، يا مهلکه اي تهديدش مي کرد، (بدون توسل به خداي تعالي) در جستجوي مفري مي گشت، آن روز هم ناخود آگاه مي پرسد: اين المفر همچنان که در اثر ملکه شدن دروغ در نفس انسانها، روز قيامت هم با اينکه روز کشف سرائر است بي اختيار مي گويند: (ثم لم تکن فتنتهم الا ان قالوا و اللّه ربنا ما کنا مشرکين) و (يوم يبعثهم اللّه جميعا فيحلفون له کما يحلفون لکم ) .کلا لا وزر اين جمله رد آنان در سؤال از مفر است، و کلمه (وزر) به معناي پناهگاهي چون کوه و قلعه و امثال آن است، و اين کلام خداست نه تتمه گفتار انسان. الي ربک يومئذ المستقر و بيان مراد از اينکه در روز قيامت (مستقّر انسانفقط به سوي پروردگار است) خطاب در اين آيه به رسول خدا (صلي اللّه عليه و آله و سلم) است، و با اينکه مي توانست بفرمايد: (والمستقر الي ربک)اگر متعلق کلمه (مستقر) را از خود کلمه جلوتر ذکر کرد براي اين بود که افاده حصر کند، و بفهماند به سوي کسي جز خدامستقري نيست، پس وزر و پناهگاهي هم که به آن پناهنده شوند، و آن از ايشان دفاع کند وجود ندارد. توضيح اينکه انسان به سوي خداي تعالي سير مي کند، همچنان که خودش فرمود: (يا ايها الانسان انک کادح الي ربک کدحا فملاقيه)، و نيز فرموده: (الي ربک الرجعي) و همچنين فرموده: (و ان الي ربک المنتهي)، پس انسان خواه ناخواه خداي خود را ديدار مي کند، و سيرش به سوي او مي انجامد، و هيچ حاجبي که او را از وي بپوشاند و يا از عذاب وي مانع شود وجود ندارد، و اما حجابي که در آيه قرآن ياد شده و فرموده: (کلا بل ران علي قلوبهم ما کانوا يکسبون کلا انهم عن ربهم يومئذ لمحجوبون)، از سياق دو آيه استفاده مي شود منظور محروميت از کرامت خداي تعالي است نه اينکه خدااز حالشان بي خبر باشد، و يا ايشان از خداغايب و پنهان باشند. ممکن هم هست بگوييم مراد از جمله (مستقر انسان به سوي اوست)، اين باشد که زمام امر در سعادت و شقاوت و بهشت و دوزخ بودن مستقر آدميبه دست خداست، و به مشيت او وابسته است، هر کس را بخواهد در بهشت منزل مي دهد که جاي متقين است، و هر کس را بخواهد در دوزخ که جاي مجرمين است، همچنان که خودش در جاي ديگر فرموده: (يعذب من يشاء و يغفر لمن يشاء) .و ممکن است منظور اين باشد که استقرار مردم در روز قيامت به حکم خداي تعالي است، تنها اوست که در بين بشر نفوذ دارد نه غير او، همچنان که باز خود خداي تعالي فرموده: (کل شيء هالک الا وجهه له الحکم و اليه ترجعون) . ينبوا الانسان يومئذ بما قدم و اخر وجوهي که درباره مقصود از (ماقدّم و اخّر) گفته شده است منظور از (ماقدم) خوبي و بديهايي است که انسان در اول عمرش کرده. منظور از (واخر) کارهاي نيک و بد آخر عمر است، و يا منظور از اولي نيک و بدهايي است که خودش در همه عمر کرده، و منظور از دومي آثار خير و شري است که او منشاش را در بين مردم باب نموده، و اگر سنت حسنه اي براي بعد از خودش باب کرده پاداش مي بيند، و اگر سنت سيئه اي باب کرده عقاب مي بيند. بعضي از مفسرين گفته اند: مراد از (ما قدم) اعمالي است که کرده، اگر حسنه بوده پاداش و اگر سيئه بوده عقاب مي بيند، و مراد از (اخر) کارهايي است که ترک کرده اگر حسنه بوده عقاب و اگر سيئه بوده ثواب آن را مي بيند. بعضي ديگر گفته اند: مراد از ما (قدم) گناهان، و مراد از (مااخر) طاعات است. و بعضي (ماقدم) را عبارت از طاعت خدا، و (مااخر) را عبارت از حقوق ضايع شده خدا دانسته اند. بعضي ديگر (ماقدم) را اموالي دانسته اند که صاحبش در راه خدا انفاق کرده، و ما اخر را عبارت از اموالي دانسته اند که براي ورثه گذاشته. و همه اين وجوه از فهم بدور است. بل الانسان علي نفسه بصيره و لو القي معاذيره مراد از اينکه انسان بر نفس خود بصيرة است . کلمه (بل) که در مقام اعراض استعمال مي شود، در اين آيه از مطلب قبل اعراض کرده که مي فرمود (ينبوا الانسان...) و کلمه (بصيرت) به معناي رويت قلبي و ادراک باطني است، و اطلاق اين بصيرت بر خود انسان يا از باب (زيد عدل است) مي باشد، و يا تقدير آن (الانسان علي نفسه ذو بصيره) است. بعضي از مفسرين گفته اند: مراد از بصيرت حجت است، همچنان که در آيه (ما انزل هولاء الا رب السموات و الارض بصائر) به اين معنا آمده، و انسان هم خودش حجتي است عليه خودش، در آن روز وقتي بازجويي مي شود، و از چشم و گوش و دلش سؤال مي شود، همان چشم و گوش و حتي پوست بدنش و دو دست و دو پايش به سخن آمده، عليه او شهادت مي دهند، همچنان که درباره مورد سؤال قرار گرفتن گوش و چشم و دل فرموده: (ان السمع و البصر و الفواد کل اولئک کان عنه مسئولا) و در مورد شهادت دادن گوش و چشم و پوست فرموده: (شهد عليهم سمعهم و ابصارهم و جلودهم)، و در باره سخن گفتن دستها و شهادت دادن پاها فرموده:(و تکلمنا ايديهم و تشهد ارجلهم) ( و لو القي معاذيره) - کلمه (معاذير) جمع معذرت است، و معذرت آن است که موانعي را که نگذاشته کاري را انجام دهي ذکر کني. و معناي آيه اين است که انسان صاحب بصيرت بر نفس خويش است، و خود را بهتر از هر کس مي شناسد، و اگر با ذکر عذرها از خود دفاع مي کند، صرفا براي اين است که عذاب را از خود برگرداند. بعضي از مفسرين گفته اند: کلمه (معاذير) جمع معذار است، و (معذار) به معناي ستر و پوشش است، و معناي آيه اين است که انسان خودش را خوب مي شناسد، هر چند که براي نهان کردن نفس خود پرده ها بيندازد، چون همان نفسش شاهد عليه او است. ليکن برگشت هر دو وجه به يک معنا است. بحث روايتي ( رواياتي در ذيل برخي آيات گذشته: نفس لّوامه، وجدان، و...) در تفسير قمي در ذيل آيه (لا اقسم بالنفس اللوامه) آمده که امام فرمود نفس لوامه، نفس آدمي است که نافرماني کرده و خداي عز و جل ملامتش فرموده. مؤلف: انطباق اين روايت با آيه شريفه روشن نيست. و در همان کتاب در تفسير آيه شريفه (بل يريد الانسان ليفجر امامه) آمده است که امام فرمود: گناه را مقدم مي دارد و توبه را به تاءخير مي اندازد و مي گويد بعدا توبه مي کنم. و نيز در همان کتاب آمده که در تفسير جمله (فاذا برق البصر) فرموده، چشم برقي مي زند و ديگر نمي تواند در حدقه بگردد. و نيز در همان کتاب در تفسير آيه(بل الانسان علي نفسه بصيره و لو القي معاذيره)فرموده: انسان خودش مي داند چه کرده هر چند عذر و بهانه بياورد. و در کافي به سند خود از عمر بن يزيد روايت کرده که گفت: من داشتم با امام صادق (عليه السلام) شام مي خوردم، امام آيه (بل الانسان علي نفسه بصيره و لو القي معاذيره) را تلاوت کرد، سپس فرمود: اي ابا حفص چه فايده اي دارد که انسان بر خلاف آنچهخدا از آدمي خبر دارد نزد مردم عذر و بهانه بياورد؟ رسول خدا (صلي اللّه عليه و آله و سلم) بارها مي فرمود: هر کس سريره اي را که دارد پنهان نگه دارد، خداي تعالي ردايي طبق آن بر ظاهر تنش مي پوشاند، حال چه سريره خوب باشد و چه بد، اگر باطن و سريره خوبي داشته باشد، هر قدر هم بخواهد مردم نفهمند خدا آن را بر ملا مي کند، و اگر سريره بد باشد با زنجير هم نمي تواند آن را ببندد، و خداي تعالي آن را از باطنش به ظاهرش سرايت مي دهد. و در مجمع البيان است که عياشي به سند خود از محمد بن مسلم از امام صادق (عليه السلام) روايت کرده که فرمود: اين به چه کار شما مي آيد که اظهار خوبيها نموده بديهاي خود را پنهان بداريد، آيا جز اين است که وقتي به وجدان خود مراجعه مي کنيد خودتان مي فهميد که چنين واجد خوبيها و فاقد بديها نيستيد؟ آري حتما مي يابيد، چونخدايتعالي فرموده:(بل الانسان علي نفسه بصيره) وقتي باطن آدمي اصلاح شد ظاهرش نيرومند مي گردد. مؤلف: اين روايت را کليني هم در اصول کافي به سند خود از فضل ابي العباس از آن حضرت روايت کرده.و در همان کتاب از عياشي از زراره روايت کرده که گفت: از امام صادق (عليه السلام) پرسيدم: حد آن مرضي که بيمار روزه را مي خورد چيست؟ در پاسخ من اين آيه را تلاوت کردند: (بل الانسان علي نفسه بصيره)، و فرمودند: خود انسان بهتر مي داند که چه وقت طاقتش تمام مي شود، و تا چه حدي طاقت تحمل مرض و روزه را دارد. مؤلف: اين روايت را صاحب فقيه هم آورده. منبع : ترجمة تفسیر الميزان حضرت آیت الله علامه طباطبایى (رحمه الله) مطالب مرتبط : 1.       تفسير نمونه مرجع عالیقدر اسلام  آیت الله مكارم شیرازى 2.       دریافت فایل صوتی تفسیر سوره قیامتآیات  5 الی 15  ( دکتر محمد علی انصاری ) سوره الشعراء آیات 190 تا 188 http://old.n-sun.ir/qoran/ayatallah/3311-سوره-الشعراء-آیات--190-تا-188.html بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ قَالَ رَ‌بِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨٨﴾ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٨٩﴾ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُ‌هُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٩٠﴾ به نام خداوند بخشنده بخشايشگر (شعیب) گفت: «پروردگار من به اعمالی که شما انجام می‌دهید داناتر است!» ( ۱۸۸) سرانجام او را تکذیب کردند، و عذاب روز سایبان (سایبانی از ابر صاعقه‌خیز) آنها را فراگرفت؛ یقیناً آن عذاب روز بزرگی بود!( ۱۸۹) در این ماجرا، آیت و نشانه‌ای است؛ ولی بیشتر آنها مؤمن نبودند. ( 1۹۰ آیات الهی به روایت قرآن Mon, 04 Aug 2014 08:40:08 +0430     0260188 سوره الشعراء آیات  190 تا 188 العربي بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ قَالَ رَ‌بِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨٨﴾ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٨٩﴾ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُ‌هُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٩٠﴾ فارسي به نام خداوند بخشنده بخشايشگر (شعیب) گفت: «پروردگار من به اعمالی که شما انجام می‌دهید داناتر است!» ( ۱۸۸) سرانجام او را تکذیب کردند، و عذاب روز سایبان (سایبانی از ابر صاعقه‌خیز) آنها را فراگرفت؛ یقیناً آن عذاب روز بزرگی بود!( ۱۸۹) در این ماجرا، آیت و نشانه‌ای است؛ ولی بیشتر آنها مؤمن نبودند. (۱۹۰ Urdo اللہ کے نام سے جو رحمان و رحیم ہے شعیبؑ نے کہا "میرا رب جانتا ہے جو کچھ تم کر رہے ہو" (188) انہوں نے اسے جھٹلا دیا، آخرکار چھتری والے دن کا عذاب ان پر آ گیا، اور وہ بڑے ہی خوفناک دن کا عذاب تھا (189) یقیناً اس میں ایک نشانی ہے، مگر ان میں سے اکثر لوگ ماننے والے نہیں (190) Uyghur ناھايىتى شەپقەتلىك ۋە مېھرىبان اﷲ نىڭ ئىسمى بىلەن باشلايمەن شۇئەيب ئېيتتى: «پەرۋەردىگارىم! سىلەرنىڭ قىلمىشىڭلارنى ئوبدان بىلىدۇ» (188) ئۇلار شۇئەيبنى ئىنكار قىلدى، ئۇلارنى سايە كۈنىنىڭ ئازابى ھالاك قىلدى. ئۇ ھەقىقەتەن بۈيۈك كۈننىڭ ئازابى ئىدى (189) بۇنىڭدا ئەلۋەتتە (چوڭ) ئىبرەت بار، ئۇلارنىڭ تولىسى ئىمان ئېيتقۇچىلاردىن بولمىدى (190 Sindhi الله ٻاجھاري مھربان جي نالي سان (شروع (شعيب) چيو ته جيڪي اوھين ڪندا آھيو سو منھنجو پالڻھار چڱي طرح ڄاڻندڙ آھي. (188) پوءِ اُن کي ڪوڙو ڀانيائون تنھنڪري ڇانوَ واري ڏينھن جي عذاب کين پڪڙيو، بيشڪ اُھو وڏي ڏينھن جو عذاب ھو. (189) بيشڪ ھن (احوال) ۾ (وڏي) نشاني آھي، ۽ منجھانئن گھڻا مڃڻ وارا نه ھوا. (190 Kurdish به ناوی خوای به‌خشنده‌ی میهره‌بان (به ناوی ئه‌و خوایه‌ی كانگای ڕه‌حمه‌ت و سۆزو به‌زه‌ییه‌ شوعه‌یب وتی: من دڵنیام له‌وه‌ی که په‌روه‌ردگارم ئاگاداره به‌وه‌ی که ده‌یکه‌ن. (188) سه‌ره‌نجام، قه‌ومی ناله‌بار بڕوایان به شوعه‌یب نه‌کرد، ئیتر سزای هه‌ورو سێبه‌ر (که له ژێریدا ئاگر باران کران) دایگرتن، به‌ڕاستی ئه‌و سزایه سزای ڕۆژێکی گه‌وره‌و سه‌خت بوو. (189) سه‌رنجی ئایه‌تی 8 - 9 بده‌. (190 Divehi رحمن ވަންތަ رحيم ވަންތަ اللَّه ގެ اسم ފުޅުން ފަށައިގަންނަމެވެ އެކަލޭގެފާނު ވިދާޅުވިއެވެ. ތިމަންކަލޭގެފާނުގެ ވެރިރަސްކަލާނގެ ތިޔަބައިމީހުން ކުރާކަންތައް މޮޅަށް ދެނެވޮޑިގެންވެއެވެ. (188) ފަހެ، އެއުރެން އެކަލޭގެފާނު ދޮގުކުރޫއެވެ. ދެން ވިލާގަނޑުގެ ދުވަހުގެ عذاب، އެއުރެންނަށް ޖެހުނެވެ. ހަމަކަށަވަރުން، އެ عذاب ވީ، ބޮޑުވެގެންވާ ދުވަހެއްގެ عذاب އަކަށެވެ. (189) ހަމަކަށަވަރުން، އެކަންތަކުގައި (اللَّه ގެ ކުޅަދުންވަންތަކަމުގެ) ހެތްކެއްވާކަން ކަށަވަރެވެ. އަދި އެއުރެންކުރެ ގިނަމީހުން إيمان ވާ ބަޔަކު ކަމުގައި ނުވެތެވެ. (190   چهل ترجمه آیات  فوق شامل  :  فارسیEnglish  , Norwegian  ,  Japanese , French  , German  , Hindi , Dutch   , Chinese , Kurdish  ,   Hvsayy  ,  Russian  ,  .....  در مجله اینترنتی انسان المصدر   *  منبع *Source *    ที่มา  *   Источник  *   स्रोत  *   來源 *  Burimi  *  Zdroj  *  bron * Quelle * fonte *    * fuente * மூல *  ソース ماخذ   خانه ي عنکبوت http://old.n-sun.ir/qoran/ayatquran/3310-خانه-ي-عنکبوت.html بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ *مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِياءَ کَمَثَلِ الْعَنْکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتاً وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْکَبُوتِ  لَوْ کانُوا يَعْلَمُونَ * به نام خداوند بخشنده بخشايشگر * مثل کساني که غير از خدا را اولياي خود برگزيدند ، مثل عنکبوت است که خانه‏ اي براي خود انتخاب کرده ؛ در حالي که سست‏ترين خانه ‏ها خانه ي عنکبوت است اگر مي‏دانستند . * آیات قرآن به روایت تصویر Wed, 30 Jul 2014 18:48:13 +0430         خانه ي عنکبوت  بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِياءَ کَمَثَلِ الْعَنْکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتاً وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْکَبُوتِ  لَوْ کانُوا يَعْلَمُونَ * به نام خداوند بخشنده بخشايشگر مثل کساني که غير از خدا را اولياي خود برگزيدند ، مثل عنکبوت است که خانه ‏اي براي خود انتخاب کرده ؛ در حالي که سست‏ترين خانه‏ ها خانه ي عنکبوت است اگر مي‏دانستند . * ( سوره عنکبوت آیه 41 ) In the Name of Allah, the Beneficent, the Merciful The parable of those who take guardians besides Allah is as the parable of the spider that makes for itself a house ; and most surely the frailest of the houses is the spider's house did they but know (The Quran- Al-Ankabut-41   دریافت فایل تصویری      آيا زماني طولاني بر انسان گذشت که چيز قابل ذکري نبود؟! http://old.n-sun.ir/qoran/nsunquran/3305-آيا-زماني-طولاني-بر-انسان-گذشت-که-چيز-قابل-ذکري-نبود؟!.html آيا زماني طولاني بر انسان گذشت که چيز قابل ذکري نبود؟! سوره انسان آیات  1 و 2 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ  *  هَلْ أَتى عَلَى الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَکُنْ شَيْئاً مَذْکُوراً «1» إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْناهُ سَمِيعاً بَصِيراً «2» به نام خداوند بخشنده بخشايشگر * آيا زماني طولاني بر انسان گذشت که چيز قابل ذکري نبود؟!ما انسان را از نطفه ي مختلطي آفريديم، و او را مي‏آزماييم؛ (بدين جهت) او را شنوا و بينا قرار داديم.     انسان به روایت قرآن Sat, 12 Jul 2014 14:19:15 +0430 آيا زماني طولاني بر انسان گذشت که چيز قابل ذکري نبود؟! سوره انسان آیات  1 و 2 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ  هَلْ أَتى عَلَى الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَکُنْ شَيْئاً مَذْکُوراً «1» إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْناهُ سَمِيعاً بَصِيراً «2» إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً «3» به نام خداوند بخشنده بخشايشگر آيا زماني طولاني بر انسان گذشت که چيز قابل ذکري نبود؟!ما انسان را از نطفه ي مختلطي آفريديم، و او را مي‏آزماييم؛ (بدين جهت) او را شنوا و بينا قرار داديم. تقسیر المیزان اشاره به مضامين سوره مبارکه دهر اين سوره در آغاز، خلقت انسان را بعد از آنکه نامي از او در ميان نبود خاطرنشان مي سازد، و سپس مي فرمايد که خداي تعالي او را به راهي که تنها راه اوست هدايت کرد، حال يا اين انسان شکر هدايتش را مي گزارد، و يا کفران مي کند. آنگاه مي فرمايد براي کافران انواعي از عذاب و براي ابرار الواني از نعمت آماده کرده، و اوصاف آن نعمت ها را در طي هجده آيه شرح مي دهد، و همين دليل است بر اينکه مقصود اصلي هم بيان همين جهت بوده. و پس از بيان اوصاف آن نعمت، روي سخن را به رسول گرامي خود نموده مي فرمايد: قرآن نازل شده از ناحيه اوست، و مايه تذکر بشر است، پس بايد که در برابر حکم پروردگار خود صابر باشد، و هوا و هوس هاي کفار را پيروي نکند، و بايد که پروردگار خود را صبح و شام به ياد بياورد و براي او شبها به سجده بيفتد، و شبي طولاني تسبيح گويد. و اين سوره به شهادت سياقي که دارد يا همه اش و يا حداقل اوائل آن که دوازده آيه است، در مدينه و نه آيه ذيلش در مکه نازل شده است. روايات ائمه اهل بيت (عليهم السلام) همه متفقند بر اينکه اين سوره در مدينه نازل شده، روايات اهل سنت هم در اين باره بسيار زياد است. با اين حال بعضي گفته اند: اين سوره تماميش در مکه نازل شده، و به زودي بحث مفصل در اين باره در بحث روايتي آينده ان شاء اللّه خواهد آمد. هل اتي علي الانسان حين من الدهر لم يکن شيئا مذکورا استفهام در اين آيه براي تثبيت مطلب است، و در نتيجه معنا را به طور سربسته اثبات مي کند، و معناي آن اين است که به طور مسلم روزگاري بوده که نام و نشاني از انسان نبوده، و چه بسا مقصود آن مفسري هم که گفته کلمه (هل) در اين آيه به معناي کلمه (قد) است همين باشد، نه اينکه خواسته باشد بگويد: يکي از معاني کلمه (هل) (بتحقيق) است، که بعضي خيال کرده اند. و مراد از (انسان) در اين آيه جنس بشر است، و اما اينکه بعضي گفته اند: مراد از آن آدم ابو البشر است، با آيه بعدي سازگار نيست، چون آدم ابو البشر از نطفه خلق نشده، و آيه بعدي در باره همين انسانمي فرمايد (انا خلقنا الانسان من نطفه). و کلمه (حين) به معناي يک قطعه محدود از زمان است، حال چه کوتاه باشد و چه طولاني، و کلمه دهر به معناي زماني ممتد و طولاني و بدون حد است، يعني زماني که نه اولش مشخص است، و نه آخرش.مراد از اينکه انسان شيء مذکوري نبوده، و احتجاجي که اين بيان متضمّن است . و منظور از جمله (شيئا مذکورا) اين است که انسان چيزي نبود که با ذکر نامش جزو مذکورات باشد مثلا چيزي در مقابل زمين يا آسمان و خشکي و تري و غيره بوده باشد، و بدين جهت نامي از او در ميان نبود. هنوز خلق نشده بود تا موجود بشود و مثل ساير موجودات نامش برده شود، و گفته شود: آسمان، زمين، انسان، درخت و غيره، پس مذکور بودن انسان کنايه است از موجود بودن بالفعل او، و نفي آن يعني نفي مذکور بودنش تنها به مذکور بودنش خورده، نه به اصل شيء بودن انسان، نمي خواهد بفرمايد انسان شيء نبود، چون مي دانيم، شيء بوده، ولي شيئي که مذکور شود نبوده، شاهدش اين است که مي فرمايد: (انا خلقنا الانسان من نطفه...) براي اينکه مي فهماند که ماده انسان موجود بوده، و ليکن هنوز بالفعل به صورت انسان در نيامده بود. و زمينه آيه شريفه و آيات بعدش زمينه احتجاج است مي خواهد بفهماند انسان موجودي است حادث، که در پديد آمدنش نيازمند به صانعي است تا او را بسازد و خالقي که او را خلق کند، و همينطور هم بوده است، پروردگارش او را آفريده و به تدبير ربوبيش به ادوات شعور يعني سمع و بصر مجهزش کرده، تا با آن ادوات شعور به راه حق هدايت شود، راهي که در طول حياتش واجب است طي کند، حال اگر کفران کند به سوي عذابي اليم مي رود، و اگر شکر کند به سوي نعيمي مقيم سير مي کند. و معناي آيه اين است که: (هل اتي - قد اتي): به تحقيق آمد بر آدمي قطعه اي محدود از زماني ممتد و غير محدود در حالي که انسان بالفعل در شمار مذکورات نبود. انا خلقنا الانسان من نطفه امشاج نبتليه فجعلناه سميعا بصيرا کلمه (نطفه) در اصل به معناي آبي اندک بوده، و سپس استعمالش در آب ذکوريت حيوانات که منشا توليد مثل است بر معناي اصلي غلبه يافته، و کلمه (امشاج) جمع کلمه (مشيج) و يا (مشج) - به دو فتحه - و يا مشج - به فتحه اول و کسره دوم - است، و اين سه کلمه به معناي مخلوط و ممتزج است، و اگر نطفه را به اين صفت معرفي کرده، به اعتبار اجزاي مختلف آن و يا به اعتبار مخلوط شدن آب نر با آب ماده است. مقصود از ابتلاء انسان (نبتليه)و آنچه از تفريع (فجعلناه سميعا بصيرا) بر آن استفاده مي شود و کلمه (ابتلاء) که جمله (نبتليه) از آن مشتق است، به معناي نقل چيزي از حالي به حالي و طوري به طور ديگر است، مثلا طلا را در بوته ابتلا مي کنند، تا ذوب شود و به شکلي که مي خواهند در آيد، و خداي تعالي انسان را ابتلا مي کند، يعني از نطفه خلقش مي کند، و سپس آن نطفه را علقه و علقه را مضغه مي کند، تا آخر اطواري که يکي پس از ديگري به او مي دهد، تا در آخر خلقتي ديگرش مي کند. بعضي از مفسرين گفته اند: مراد از ابتلاي انسان، امتحان او از راه تکليف است، ليکن اين سخن با تفريع (فجعلناه سميعا بصيرا) نمي سازد، چون سميع و بصير شدن انسان نمي تواند متفرع بر امتحان انسان باشد، و اگر مراد از آن تکليف بود جا داشت تکليف را متفرع بر سميع و بصير بودن انسان کند، نه به عکس، و اگر از اين اشکال جواب بدهند، و بگويند کلام پس و پيش شده، و تقدير: (خلقناه من نطفه امشاج فجعلناه سميعا بصيرا لنبتليه)است، قابل اعتنا نيست. (فجعلناه سميعا بصيرا) - سياق آيات و مخصوصا آيه (انا هديناه السبيل...) مي فهماند که ذکر سميع و بصير کردن بشر، براي اين بوده که به وسيله آن تدبير ربوبي را به باد آورده، بفهماند تدبير ربوبي اقتضا کرد تا براي رساندن انسان به غايت هستيش، او را سميع و بصير کند، تا آيات داله بر مبداء و معاد را ببيند، و کلمه حق را که از جانب پروردگارش و از راه ارسال رسل و انزال کتب مي رسد بشنود، و اين ديدن و شنيدن او را به سلوک راه حق، و سير در مسير حيات ايمان و عمل صالح وادار سازد، اگر وادار شد خداي تعالي او را به نعيم ابدي مي رساند و گر نه به عذاب مخلد دچارشان مي سازد. در آيه مورد بحث با اينکه کلمه (انسان) قبلا ذکر شده بود، و جا داشت به ضمير آن اکتفا کند، و بفرمايد (انا خلقناه...) اگر دوباره خود کلمه را ذکر کرد، به حکم اينکه همواره وضع اسم ظاهر در موضع ضمير براي افاده نکته اي است، براي اين بوده که مسجل کند خداي تعالي خالق و مدبر امر او است. و معناي آيه اين است که: ما انسان را از نطفه اي خلق کرديم که اجزايي است مختلط و ممتزج، در حالي که ما او را از حالي به حالي، و از طوري به طوري نقل مي دهيم، و به همين منظور او را سميع و بصير کرديم، تا دعوت الهي را که به وي مي رسد بشنود، و آيات الهي و داله بر وحدانيت او و بر نبوت و معاد را ببيند. 1 تفسیر نمونه : آيا چنين نيست که زماني طولاني بر انسانگذشت که چيز قابل ذکري نبود؟! تفسير: نطفه بي‏ارزش را انسان کرديم، و تمام وسائل هدايت را در اختيارش نهاديم با اينکه بيشترين بحثهاي اين سوره پيرامون قيامت و نعمتهاي بهشتي است، ولي در آغاز آن سخن از آفرينش انسان است چرا که توجه به اين آفرينش زمينه‏ساز توجه به قيامت و رستاخيز است، همانگونه که در تفسير سوره‏ ي «قيامت» در چند صفحه‏ي قبل شرح داديم. مي‏فرمايد: «آيا چنين نيست که زماني طولاني بر انسان گذشت که چيزي قابل ذکر نبود»؟ (هل اتي علي الانسان حين من الدهر لم يکن شيئا مذکورا). آري، ذرات وجود او هر کدام در گوشه‏اي پراکنده بود، در ميان خاکها، در لابلاي قطرات آب درياها، در هوائي که در جو زمين وجود دارد، مواد اصلي وجود او هر کدام در گوشه‏ي يکي از اين سه محيط پهناور افتاده بود، و او در ميان آنها در حقيقت گم شده، و هيچ قابل ذکر نبود. آيا منظور از «انسان» در اينجا نوع انساناست، و عموم افراد بشر را شامل مي‏شود؟ يا خصوص حضرت آدم است؟. آيه‏ي بعد که مي‏گويد ما انسان را از نطفه آفريديم قرينه‏ي روشني بر معني اول مي‏باشد، هرچند بعضي معتقدند که «انسان» در آيه اول به معني حضرت «آدم» و «انسان» در آيه‏ي دوم اشاره به فرزندان آدم است، ولي اين جدائي در اين فاصله کوتاه بسيار بعيد به نظر مي‏رسد. در تفسير جمله «لم يکن شيئا مذکورا»: «چيز قابل ذکري نبود»نيز نظرات ديگري اظهار شده است، از جمله اينکه: انسان به هنگامي که در عالم نطفه و جنين بود موجود قابل ذکري نبود، ولي بعدا که مراحل تکامل را پيمود به موجودي قابل ذکر تبديل شد. در حديثي از امام باقر عليه‏السلام نقل شده که فرمود: «انسان» در «علم خدا» مذکور بود، هر چند در «عالم خلق» مذکور نبود. در بعضي از تفاسير نيز آمده که منظور از «انسان» در اينجا علماء و دانشمندان است که قبل از فرا گرفتن علم قابل ذکر نبودند، اما بعد از رسيدن به نظام علم در ميان همه‏ي مردم، در حيات و بعد از موتشان، همه جا ذکر آنها است. بعضي نقل کرده‏اند که «عمر بن خطاب» اين آيه را از کسي شنيد گفت اي کاش آدم همچنان غيرمذکور باقي مانده بود، و از مادر زاده نمي‏شد، و فرزندانش مبتلا نمي‏شدند!.  و اين سخن تعجب‏آور است چرا که در واقع ايرادي است به مسأله آفرينش. ما انسان را از نطفه‏ي مختلطي آفريديم، و او را مي‏آزمائيم (لذا) او را شنوا و بينا قرار داديم. به هر حال بعد از اين مرحله نوبت آفرينش انسان، و موجود قابل ذکر شدن است، مي‏فرمايد. «ما انسان را از نطفه‏ ي مختلطي آفريديم، و او را مي‏آزمائيم، و لذا او را شنوا و بينا قرار داديم» (انا خلقنا الانسان من نطفة امشاج نبتليه فجعلناه سميعا بصيرا). «امشاج» جمع «مشج» (بر وزن نسج يا بر وزن سبب) يا جمع «مشيج» (بر وزن مريض) به معني شي‏ء مخلوط است. آفرينش انسان از «نطفه‏ ي مخلوط» ممکن است اشاره به اختلاط نطفه ‏ي مرد و زن و ترکيب «اسپرم» و «اوول» بوده باشد همانگونه که در روايات اهلبيت عليهم‏السلام اجمالا به آن اشاره شده است. يا اشاره به استعدادهاي مختلفي که در درون نطفه از نظر عامل وراثت از طريق ژنها و مانند آن وجود دارد، و يا اشاره به اختلاط مواد مختلف ترکيبي نطفه است، چرا که از دهها ماده مختلف تشکيل يافته،و يا اختلاط همه اينها با يکديگر، معني اخير از همه جامعتر و مناسبتر است. اين احتمال نيز داده شده که امشاج اشاره به تطورات نطفه در دوران جنيني است. جمله «نبتليه» اشاره به رسيدن انسان به مقام «تکليف و تعهد و مسؤوليت و آزمايش و امتحان» است، و اين يکي از بزرگترين مواهب خدا است که به انسان کرامت فرموده و او را شايسته «تکليف و مسؤوليت» قرار داده است. و از آنجا که «آزمايش و تکليف» بدون «آگاهي» ممکن نيست، در آخر آيه اشاره به ابزار شناخت و چشم و گوش مي‏کند که در اختيار انسانها قرار داده است. بعضي نيز گفته‏اند منظور از ابتلاء و آزمايش در اينجا تطورات و تحولاتي است که به جنين از مرحله‏ي نطفه تا رسيدن به يک انسانکامل دست مي‏دهد. ولي با توجه به تعبير «نبتليه» و همچنين تعبير به «انسان» تفسير اول مناسبتر است. ضمنا از اين تعبير استفاده مي‏شود که ريشه‏ي همه‏ي ادراکاتانسان از ادراکات حسي او است: و به تعبير ديگر ادراکات حسي «مادر» همه‏ي «معقولات» است، و اين نظريه بسياري از فلاسفه‏ي اسلامي است، و در ميان فلاسفه‏ي يونان «ارسطو» نيز طرفدار همين نظر بوده است. نکته: عالم پرغوغاي جنين: مي‏دانيم نطفه‏ي انسان از ترکيب نطفه‏ي مرد و زن که اولي «اسپرم» يا «کرمک» و دومي «اوول» يا «تخمک» نام دارد تشکيل مي‏شود. اصل وجود «نطفه» و سپس ترکيب آن، و بعد مراحل مختلف جنين، از عجائب و شگفتيهاي بزرگ جهان آفرينش است که با پيشرفت علم «جنين‏شناسي» پرده از اسرار آن برداشته شده، هر چند اسرار بيشتري هنوز در پرده نهان است. از جمله شگفتيهاي مزبور که گوشه ‏ي کوچکي را تشکيل مي‏دهد امور زير است: - «اسپرم» که با آب نطفه‏ي مرد خارج مي‏شود موجود زنده‏ي متحرک بسيار کوچک ذره‏بيني است که داراي يک سر و گردن و دم متحرک مي‏باشد، و عجب اينکه در هر بار انزال مرد ممکن است از دو تا پانصد ميليون! اسپرم وجود داشته باشد که مطابق جمعيت چندين کشور است، ولي از اين عده بيشمار، فقط يک يا چند عدد وارد تخمک شده، و بارور مي‏گردد، وجود اين تعداد نطفه‏ي نر به خاطر آن است که اسپرم ها براي رسيدن به تخمک و ترکيب با آن تلفات زيادي مي‏دهند، و اگر اين تعداد عظيم نبود شايد امر بارور شدن مشکل مي‏شد. - «رحم» قبل از دوران بارداري فقط به اندازه‏ي يک گردو است! اما بعد از انعقاد نطفه و پرورش جنين به قدري بزرگ مي‏شود که جاي زيادي را اشغال مي‏کند و عجب اينکه جدار آن بقدري قابل ارتجاع است که در برابر اين حجم عظيم کاملا مقاومت مي‏کند. -خون در ديواره‏ي رحم در عروق و رگها نيست! بلکه به صورت ناودان در ميان عضلات جاري است، زيرا اگر رگي وجود داشت مسلما در برابر کشش فوق‏العاده جدار رحم تاب مقاومت نمي‏آورد! -بعضي از دانشمندان معتقدند که نطفه‏ي زن داراي الکتريسته‏ ي «مثبت» است و اسپرم داراي الکتريسته ‏ي «منفي»، و لذا به سوي هم کشيده مي‏شوند، اما هنگامي که اسپرم وارد تخمک شد بار الکتريکي آن را منفي مي‏کند و به همين دليل اسپرم هاي بيشمار ديگر که در اطراف آن وجود  دارند از آن رانده مي‏شوند، و بعضي نيز گفته‏ اند با ورود اسپرم، ماده شيميائي مخصوص ترشح مي‏شود که ساير اسپرم ها را مي‏راند. -جنين در ميان کيسه‏اي بزرگ در آبي غليظ بنام «آمني‏بوس» غوطه ‏ور است که خاصيت ضد ضربه در مقابل انواع حرکات تند مادر، و يا اصابت چيزي به شکم، دارد، بعلاوه جنين را به صورت يکنواخت گرم نگه مي‏دارد، و تغيير حرارت خارجي در آن به زودي اثر نمي‏کند و از همه جالبتر اينکه او را در حالت بي‏وزني قرار مي‏دهد، و از فشار آوردن اعضاي مختلف جنين روي همديگر که ممکن است موجب ضايعاتي شود جلوگيري مي‏کند! -تغذيه‏ي جنين از طريق «جفت» و «بند ناف» صورت مي‏گيرد، يعني خون مادر با تمام مواد غذائي و اکسيژن وارد جفت شده، و با تصفيه‏ ي جديدي از طريق بند ناف وارد قلب جنين مي‏شود، و از آنجا به تمام اعضاي بدن پخش مي‏گردد. جالب اينکه بطن چپ و راست قلب جنين با يکديگر مربوط است چون مسأله‏ي تصفيه از طريقه ريه در آنجا مطرح نيست، زيرا جنين تنفس نمي‏کند اما به محض، تولد، حفره‏ ها از هم جدا مي‏شوند، و دستگاه تنفس به کار مي‏افتد!.2 منبع : 1.       ترجمة تفسیر الميزان حضرت آیت الله علامه طباطبایى (رحمه الله) 2.       تفسير نمونه مرجع عالیقدر اسلام  آیت الله مكارم شیرازى مطالب مرتبط : 1.       دریافت فایل صوتی تفسیر آیات 1 الی 4  ( دکتر محمد علی انصاری ) 2.      مجله اینترنتی انسان سوره الشعراء آیات 12 الی 15 http://old.n-sun.ir/qoran/ayatallah/3284-سوره-الشعراء-آیات-12-الی--15.html بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ قَالَ رَ‌بِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ ﴿١٢﴾ وَيَضِيقُ صَدْرِ‌ي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْ‌سِلْ إِلَىٰ هَارُ‌ونَ ﴿١٣﴾ وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ ﴿١٤﴾ قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ ﴿١٥﴾به نام خداوند بخشنده بخشايشگر (موسی) عرض کرد: «پروردگارا! از آن بیم دارم که مرا تکذیب کنند، (۱۲) و سینه‌ام تنگ شود، و زبانم بقدر کافی گویا نیست؛ (برادرم) هارون را نیز رسالت ده (تا مرا یاری کند)! (۱۳) و آنان (به اعتقاد خودشان) بر گردن من گناهی دارند؛ می‌ترسم مرا بکشند (و این رسالت به پایان نرسد)! (۱۴) فرمود: «چنین نیست، (آنان کاری نمی‌توانند انجام دهند)! شما هر دو با آیات ما (برای هدایتشان) بروید؛ ما با شما هستیم و .... آیات الهی به روایت قرآن Sat, 26 Apr 2014 08:25:48 +0430 026015 سوره الشعراء آیات 12 الی  15 العربي بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ قَالَ رَ‌بِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ ﴿١٢﴾ وَيَضِيقُ صَدْرِ‌ي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْ‌سِلْ إِلَىٰ هَارُ‌ونَ ﴿١٣﴾ وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ ﴿١٤﴾ قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ ﴿١٥﴾ فارسي به نام خداوند بخشنده بخشايشگر (موسی) عرض کرد: «پروردگارا! از آن بیم دارم که مرا تکذیب کنند، (۱۲) و سینه‌ام تنگ شود، و زبانم بقدر کافی گویا نیست؛ (برادرم) هارون را نیز رسالت ده (تا مرا یاری کند)! (۱۳) و آنان (به اعتقاد خودشان) بر گردن من گناهی دارند؛ می‌ترسم مرا بکشند (و این رسالت به پایان نرسد)! (۱۴) فرمود: «چنین نیست، (آنان کاری نمی‌توانند انجام دهند)! شما هر دو با آیات ما (برای هدایتشان) بروید؛ ما با شما هستیم و (سخنانتان را) می‌شنویم! (۱۵)   Urdo اللہ کے نام سے جو رحمان و رحیم ہے اُس نے عرض کیا "اے رب، مجھے خوف ہے کہ وہ مجھے جھٹلا دیں گے (12) میرا سینہ گھٹتا ہے اور میری زبان نہیں چلتی آپ ہارونؑ کی طرف رسالت بھیجیں (13) اور مجھ پر اُن کے ہاں ایک جرم کا الزام بھی ہے، اس لیے ڈرتا ہوں کہ وہ مجھے قتل کر دیں گے" (14) فرمایا "ہرگز نہیں، تم دونوں جاؤ ہماری نشانیاں لے کر، ہم تمہارے ساتھ سب کچھ سنتے رہیں گے (15 Uyghur ناھايىتى شەپقەتلىك ۋە مېھرىبان اﷲ نىڭ ئىسمى بىلەن باشلايمەن مۇسا ئېيتتى: «پەرۋەردىگارىم! مەن ھەقىقەتەن ئۇلارنىڭ مېنى ئىنكار قىلىشىدىن قورقىمەن (12) (ئۇلارنىڭ مېنى ئىنكار قىلىشىدىن) يۈرىكىم سىقىلىدۇ، تىلىم كېكەچ، شۇڭا (ماڭا ياردەمدە بولۇش ئۈچۈن) ھارۇننى (پەيغەمبەر) قىلىپ ئەۋەتكىن (13) (ئۇلارنىڭ دەۋاسىچە) ئۇلارنىڭ ئالدىدا مېنىڭ گۇناھىم بار، ئۇلارنىڭ مېنى ئۆلتۈرۈشىدىن قورقىمەن» (14) اﷲ ئېيتتى: «ھەرگىز ئۇنداق ئەمەس (يەنى سېنى ئۇلار ھەرگىز ئۆلتۈرەلمەيدۇ)، سىلەر مېنىڭ مۆجىزىلىرىمنى ئېلىپ بېرىڭلار، بىز ھەقىقەتەن سىلەر بىلەن بىللە (مۇنازىرەڭلارنى) ئاڭلاپ تۇرىمىز (15 Sindhi الله ٻاجھاري مھربان جي نالي سان (شروع مُوسىٰ چيو ته اي منھنجا پالڻھار بيشڪ آءٌ ڊڄان ٿو ته متان مونکي ڪُوڙو ڀانئين. (12) ۽ منھنجو سينو تنگ ٿيندو آھي ۽ منھنجي زبان به پوري نه اُٿلندي آھي تنھنڪري ھارون ڏانھن (پيغمبريءَ جو حُڪم) موڪل. (13) ۽ انھن جو مون تي ڏوھ به آھي تنھنڪري ڊڄان ٿو ته متان مون کي ماري ڇڏين. (14) (الله) فرمايو ته ايئن (ٿيڻو) نه آھي، پوءِ منھنجي نشانين سان ٻئي (ڄڻا) وڃو بيشڪ اسين اوھان سان گڏ ٻڌندڙ آھيون. (15 Kurdish به ناوی خوای به‌خشنده‌ی میهره‌بان (به ناوی ئه‌و خوایه‌ی كانگای ڕه‌حمه‌ت و سۆزو به‌زه‌ییه‌ موسا وتی: په‌روه‌ردگارا، بێگومان من ده‌ترسم بڕوام پێ نه‌که‌ن.. (12) ته‌نگه نه‌فه‌س وسینه نه‌نگیش ببم و زمانم پاراو نه‌بێت، به‌ڵکو په‌یام بۆ هارونی براشم بنێرێت (تا هاوکاریم بکات و یاریده‌ده‌رم بێت)... (13) تۆڵه‌‌ی تاوانێکیشان وا به‌سه‌رمه‌وه (کاتێک به هه‌ڵه قبط‌یه‌که‌م کوشت) بۆیه ده‌ترسم بمکوژنه‌وه‌... (14) خوا فه‌رمووی: نه‌خێر (ناتوانن بتکوژن)، که‌واته بڕۆن هه‌ردووکتان هاوڕێ له‌گه‌ڵ موعجیزه‌کانماندا، ئێمه به‌ڕاستی له‌گه‌ڵتانداین و چاودێرو گوێگرین... (15 Divehi رحمن ވަންތަ رحيم ވަންތަ اللَّه ގެ اسم ފުޅުން ފަށައިގަންނަމެވެ އެކަލޭގެފާނު (އެބަހީ: موسى ގެފާނު) ދެންނެވިއެވެ. އަޅުގެ ވެރިރަސްކަލާކޮ! އެއުރެން ތިމަންކަލޭގެފާނު ދޮގުކޮށްފާނެކަމަށް ހަމަކަށަވަރުން، ތިމަންކަލޭގެފާނު ބިރުފުޅުގަނެތެވެ. (12) އަދި (އެއުރެން ތިމަންކަލޭގެފާނު ދޮގުކޮށްފާނެކަމަށް) ތިމަންކަލޭގެފާނުގެ ހިތްޕުޅު ދަތިވެއެވެ. އަދި (ތިމަންކަލޭގެފާނު އެދިވަޑައިގަންނަވާފަދަ ފަސޭހަކަމާއެކު) ތިމަންކަލޭގެފާނުގެ ދޫފުޅެއް ނުހިނގައެވެ. ފަހެ، (ތިމަންކަލޭގެފާނަށް ވާގިވެރިވުމަށް) هارونގެފާނުގެ އަރިހަށް (وحى އާއިގެން جبريل ގެފާނު) ފޮނުއްވައި ދެއްވާށެވެ! (13)އެއުރެންނާ ބެހޭގޮތުން، ތިމަންކަލޭގެފާނުގެ މައްޗަށް ކުށެއްވެސް އެބައޮތެވެ. ފަހެ، އެއުރެން ތިމަންކަލޭގެފާނު قتل ކޮށްފާނެކަމަށް ތިމަންކަލޭގެފާނު ބިރުފުޅު ގަނެތެވެ. (14)އެކަލާނގެ وحىކުރެއްވިއެވެ. ހަމަހިލާ އެހެންނަކުން ނުވާނެތެވެ. ފަހެ، ތިޔަދެބޭކަލުން ތިމަންރަސްކަލާނގެ آيةތަކާއިގެން ވަޑައިގަންނަވާށެވެ! ހަމަކަށަވަރުން، ތިޔަދެބޭކަލުންނާއެކު، ތިމަންރަސްކަލާނގެ އައްސަވާވޮޑިގެންވަމެވެ. (15)   Azerbaijani Mərhəmətli, rəhmli Allahın adı ilə (Musa) dedi: "Ey Rəbbim! Onların məni yalançı sayacaqlarından qorxuram! (12) Ürəyim sıxılır, dilim də açılmır. Buna görə Haruna da (peyğəmbərlik) ver! (Cəbraili ona göndərib nübüvvət bəxş et!) (13) (Bir qibtini öldürdüyümə görə) onların qarşısında boynumda bir günah da var. Bunun üçün məni öldürəcəklərindən qorxuram”. (14) (Allah) buyurdu: "Xeyr! (Fir’on səni əsla öldürə bilməz!) Hər ikiniz mö’cüzələrinizlə (Fir’onun yanına) gedin. Şübhəsiz ki, Biz də sizinlə birlikdə (Fir’on tayfasının nə dediyini) eşidəcəyik! (15 Albanian Me emër të Allahut, Mëshirues dhe Përdëllimtar i Madh (Musai) tha: "O Zoti im, unë kam frikë se do të më konsiderojnë gënjeshtar, (12) e zemra po më ngushtohet, dhe gjuha nuk po më zhvillohet, andaj, dërgoja pejgamberllëkun edhe Harunit! (13) Unë jam edhe përgjegjës ndaj tyre për një gabim (mbytjen e një Kopti), andaj kam frikë se do të më vrasin. (14) (Perëndia) tha: "Kurrsesi! (Nuk do të vrasin, por) shkoni që të dy me argumentet Tona. Me të vërtetë, Na jemi me ju dhe dëgjojmë. (15 German Im Namen des barmherzigen und gnädigen Gottes Er sagte: "Mein Herr, ich fürchte, sie werden mich für einen Lügner halten (12) und meine Brust wird beklemmt, und meine Zunge den Redefluß versagt. Schicke darum zu Aaron. (13) Auch haben sie eine Schuldklage gegen mich erhoben, deshalb fürchte ich, daß sie mich umbringen." (14) Er sprach: "Keineswegs! Geht nur beide mit Unseren Zeichen hin. Wir sind mit euch; Wir werden mit euch zuhören. (15 Uzbekistan Меҳрибон ва раҳмли Аллоҳнинг номи билан бошлайман. (Аллоҳ таоло ўз китобини "бисмиллаҳ" билан бошлагани мусулмонларга ҳам ўрнак, улар ҳам доим ўз сўзларини ва ишларини "бисмиллаҳ" билан бошламоқлари лозим. Пайғамбар алайҳиссалом ҳадисларидан бирида: "Эътиборли ҳар бир иш "бисмиллаҳ" билан бошланмас экан, унинг охири кесикдир", деганлар. Яъни, баракаси бўлмайди, охирига етмайди У: «Эй Роббим, улар мени ёлғончи қилишларидан қўрқаман. (12) Ва дилим сиқилишидан ҳамда тилим бурро бўлмай қолишидан. Бас, Ҳорунни элчи қил. (13) Менинг зиммамда улар наздида гуноҳ бор. Бас, мени ўлдиришларидан хавфдаман», деди. (14) У зот: «Йўқ! Бас, иккингиз Бизнинг оят-мўъжизаларимиз ила боринглар. Албатта, Биз иккингиз билан эшитгувчилармиз. (15 Spanish ¡En el nombre de Alá, el Compasivo, el Misericordioso Respondió: "¡Oh Sustentador mío! Temo, en verdad, que me desmientan, (12) y que entonces mi pecho se angoste y no se suelte mi lengua: envía, pues, [esta orden Tuya] a Aarón. (13) Además, tienen [pendiente] contra mí un cargo grave, y temo que me maten." (14) Dijo: "¡Qué va! ¡Id ambos con Nuestros mensajes: ciertamente, estaremos con vosotros, escuchando [vuestro llamamiento]! (15 Indonesia Dengan menyebut nama Allah Yang Maha Pemurah lagi Maha Penyayang Berkata Musa: "Ya Tuhanku, sesungguhnya aku takut bahwa mereka akan mendustakan aku. (12) Dan (karenanya) sempitlah dadaku dan tidak lancar lidahku maka utuslah (Jibril) kepada Harun. (13) Dan aku berdosa terhadap mereka, maka aku takut mereka akan membunuhku". (14) Allah berfirman: "Jangan takut (mereka tidak akan dapat membunuhmu), maka pergilah kamu berdua dengan membawa ayat-ayat Kami (mukjizat-mukjizat); sesungguhnya Kami bersamamu mendengarkan (apa-apa yang mereka katakan), (15 English In the Name of Allah, the Beneficent, the Merciful He said: O my Lord! surely I fear that they will reject me; (12) And by breast straitens, and my tongue is not eloquent, therefore send Thou to Haroun (to help me); (13) And they have a crime against me, therefore I fear that they may slay me. (14) He said: By no means, so go you both with Our signs; surely We are with you, hearing; (15 Italian In nome di Allah , il Compassionevole, il Misericordioso Disse: "Signore, invero temo che mi trattino da bugiardo. (12) È oppresso il mio petto e la mia lingua legata. Manda Aronne piuttosto. (13) Di fronte a loro io sono in colpa. Temo che mi uccidano”. (14) Disse: "Invece no, andate entrambi con i Nostri segni. Noi saremo con voi e ascolteremo. (15 Barbari S yisem n Öebbi, Aênin Ipêunun   Bulgarian В името на Аллах, Всемилостивия, Милосърдния   каза: "Господи мой, страхувам се да не ме вземат за лъжец (12) и сърцето ми ще се свие, и езикът ми не ще се развърже. Дай [пророчеството] и на Харун! (13) И имам грях пред тях, затова ме е страх да не ме убият.” (14) Каза: "Не [няма да те убият]! Двамата вървете с Нашите знамения! Ние сме с вас - чуващи. (15 Bengali শুরু করছি আল্লাহর নামে যিনি পরম করুণাময়, অতি দয়ালু তিনি বললেন -- ''আমার প্রভু! আমি অবশ্যই আশংকা করি যে তারা আমাকে প্রত্যাখ্যান করবে। (12) ''আমার বুক সংকুচিত হয়ে পড়েছে, আর আমার জিহ্বা বাক্‌পটু নয়, সেজন্য হারূনের প্রতিও ডাক পাঠাও। (13) ''আর আমার বিরুদ্ধে এক অপরাধ তাদের তত্ত্বাবধানে রয়েছে, সেজন্য আমি ভয় করি যে তারা আমাকে কাতল করবে।’’(14) তিনি বললেন -- ''কখনো না! অতএব তোমরা দুজনেই আমাদের নিদর্শন সমূহ নিয়ে যাও, নিশ্চয়ই আমরা তোমাদের সঙ্গে রয়েছি শুনতে থাকা অবস্থায়। (15 Bosnia U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog on je rekao: "Gospodaru moj, bojim se da me oni u laž ne utjeraju, (12) da mi ne postane teško u duši i da mi se jezik ne saplete; zato podaj poslanstvo i Harunu, (13) a ja sam njima i odgovoran, pa se plašim da me ne ubiju." (14) "Neće!" – reče On. "Idite obojica sa dokazima Našim, Mi ćemo s vama biti i slušati. (15 Portuguese Em nome de Deus, o Clemente, o Misericordioso Respondeu-Lhe: Ó Senhor meu, em verdade, temo que me desmintam. (12) Meu peito se oprime e minha língua se entrava; envia comigo Aarão (para que me secunde), (13) Pois me acusam de crime e temo que me matem. (14) Disse (Deus): De maneira nenhum (farão isso)! Ireis ambos, com os Nossos sinais e estaremos convosco, vigiando. (15 Tatar Рәхимле шәфкатьле Аллаһ исеме белән башлыйм эшемне Муса әйтте: "Йә Рабби, мине ялганга тотарлар дип куркамын". (12) Миңа ышанмаулары сәбәпле күңелемнең тараймаклыгыннан вә телемдә төен булу сәбәпле аңлата алмавымнан куркамын, миңа ярдәмче итеп кардәшем Һарунны җибәр! (13) Дәхи алар хозурында минем гөнаһым бар (Егет чагында бер кәфер кыбтыйны үтергән иде), үземне үтерерләр дип куркамын. (14) Аллаһ әйтте: "Юк үтермәсләр, барыгыз икәү Минем аятьләрем белен, Без сезнең белән бергәбез, сүзегезне ишетәбез. (15 Tajik Ба номи Худовандибахшояндаи меҳрубон Гуфт: «Эй Парвардигори ман, метарсам, ки дурӯғгӯям хонанд. (12) Ва дили ман танг гардад ва забонам кушода нашавад. Ҳорунро пайғамбарӣ деҳ! (13) Ва бар ман ба гуноҳе даъвое доранд, метарсам, ки маро бикушанд». (14) Гуфт: «Ҳаргиз, оёти Маро ҳар ду назди онҳо бибаред, Мо низ бо шумо ҳастем ва гӯшкунандаем. (15 چهل ترجمه آیات  فوق شامل  :  فارسیEnglish  , Norwegian  ,  Japanese , French  , German  , Hindi , Dutch   , Chinese , Kurdish  ,   Hvsayy  ,  Russian  ,  .....  در مجله اینترنتی انسان   المصدر   *  منبع *Source *    ที่มา  *   Источник  *   स्रोत  *   來源 *  Burimi  *  Zdroj  *  bron * Quelle * fonte *    * fuente * மூல *&