|
سلوك باران
[محمدرضا رنجبر]
دنيا آموزگاري بي‌گچ و تخته است. از همه چيز مي‌شود آموخت.
همه چيز آموزگار است، حتي گاه يك پشه با همه ريزي و ناچيزي حقايقي بزرگ را براي آدمي روشن و آشكار مي‌سازد.
درست مثل كليدي كوچك كه با زدن آن مي‌توان منطقه‌اي را روشن ساخت.
خداوند سراسر حيا و شرم است. همچنانكه در روايات آمده است و حافظ نيز به زيبايي از آن ياد مي‌كند:
ادب و شرم تو را خسرو مه رويان كرد
آفرين بر تو كه شايسته صد چنديني
اما خدا هيچ ابايي ندارد كه براي روشن ساختن يك حقيقت از پشه يا حيواناتي مثل عنكبوت يا سگ و الاغ به عنوان تمثيل استفاده كند.
إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيىِ اَن يَضْرِبَ مَثَلًا مَّا بَعُوضَهً فَمَا فَوْقَهَا
خداوند از اين‌كه به موجودات ظاهراً كوچكي مانند پشه و حتي بالاتر از آن مثال بزند، شرم نمي‌كند.
زيرا كه با مثال خود كبريتي به شمع‌هاي خاموش زده و همه را روشن مي‌سازد.
و از همين‌جا معلوم مي‌شود كه براي فهميدن و رشد از يك پشه هم مي‌توان آموخت.
منبع : http://www.iran-newspaper.com/ |
