سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

دوران مدرسه را به ياد دارى كه وقتى مى خواستى روى تخته سياه چيزى بنويسى اول تخته سياه را خوب پاك مى كردى و آنگاه مى نوشتى چون كسى بر نوشته نمى نويسد و اگر هم بنويسد، نوشته اش قابل خواندن نيست و خوانده نمى شود.
همانگونه كه يك باغبان نهال را در جايى كه پيش از آن نهالى كاشته باشند نمى كارد و هر كشاورزى تخم را در جايى مى كارد كه در آنجا كشت نشده باشد.
بر نوشته هيـــچ بنويسـد كســى
يا نهالـه كارد انـــدر مَغـــرَسى
كاغذى جويد كه آن بنوشته نيست
تخم كارد موضعى كه كشته نيست
تو بـــرادر موضع نـــاكشته باش
كاغـذ اسپيد نــــابنوشته بــاش
شما ببين خداوند خانه كعبه و صفا و مروه را در كجا قرار داد، در جايى كه به قول قرآن كريم هيچ زرع و زراعتى صورت نگرفته و كاملاً بكر و دست نخورده بود.
و اين خود يك فرمول است كه بايد خالى شد تا او ما را پر كند. درست مثل نى كه ابتدا از درون تهى و خالى شده و سپس نى نواز در آن مى دمد.
نشنيدى كه عرفا يكى از مراتب عرفانى و سير و سلوك را «تخليه» ناميده اند
خود شما تا يك شيشه خالى نشده باشد چيزى به آن مى افزايى

منبع : http://www.iran-newspaper.com/