سلوك باران

[محمدرضا رنجبر]

و اين خود حقيقتي است كه به قول مولانا حتي مرغان آسمان نيز بر زبان داشته و زمزمه مي‌كنند. او از لك لك ياد مي كند و مي‌گويد: اين مرغ بي‌جهت لك‌لك را زمزمه نمي‌كند بلكه مي‌خواهد بگويد:

 خدايا! همه چيز از آن توست، حمد، ملك، نعمت و... زيرا لك‌لك به زبان عربي يعني مال توست، مال توست. عارف مرغانست لك‌لك، لك‌لكش داني كه چيست؟
حمد لك والامر لك و الملك لك يا مستعان
البته اين كه حمد از آن خداوند است خود موجب آن نمي‌شود كه ما خدمت و زحمت ديگران را ناديده انگاريم بلكه در روايات آمده است:
من لم يحمد الناس لم يحمدالله
كسي كه هنر و زحمت و تلاش ديگران را و در يك سخن خوبي‌ها و محاسن مردم را ستايش و سپاس نگويد نمي‌تواند سپاسگزار خداوند باشد. بنابراين، تشويق و سپاس ازمردم بسيار مهم است ولي مهم‌تر آن است كه كساني كه مورد تشويق و سپاس قرار مي‌گيرند تشويق‌ها را به حساب خود واريز نكنند بلكه با خود بگويند:
اين همه آوازها از شه بود گرچه از حلقوم عبدالله بود
درست مثل كسي كه در باجه بانك نشسته و پيوسته پول‌هاي خرد و درشت را به دست او مي‌سپارند او هم بلافاصله به صندوق واريز مي‌كند و اگر چنين نكند و حتي كمترين رقم آن به جيب بزند از كار محروم و از گردونه خارج مي‌شود. خداوند نيز كساني را كه سپاس ديگران را از آن خود مي‌دانند و به نام خود تمام مي‌كنند براي هميشه از الطاف و مواهب خود محروم مي‌سازد.

منبع : http://www.iran-newspaper.com  /